In recente artikelen heb ik het woord Matrix gebruikt. Wanneer het samen met Quarantaine wordt geschreven, refereer ik aan het hologram waarin we gevangen zijn. Matrix op zich verwijst naar de film trilogie, waarin metafysische codes zijn verborgen. In het eerste deel leert Eno angst te overwinnen door zijn geest te bevrijden. En dat is exact wat we kunnen doen om de sleutel tot het Universum te krijgen.

De geest bevrijden is een voortdurende uitdaging om je linkerhersenhelft zodanig te dimmen dat je rechterhersenhelft hogere frequenties verkrijgt. Een nog grotere uitdaging is om je epifyse te zuiveren van alle ballast die in eeuwenlange programma’s zijn gedownload. We denken dat we een Vrije Wil hebben, maar dat is een programma. We zijn geprogrammeerd om te denken dat we autonome wezens zijn, maar we zijn slaven.

Puma Punku.
De naam van dit oudste en mysterieuze complex betekent ‘Deur van de Poema’. Tijdens onze 12.12.12 missie in Peru had ik naar Puma Punku in Bolivia willen gaan. We zouden maar 2 uur reizen nodig hebben om er te komen, maar als je niet met dollars zwaaide, kon je uren vast zitten voor de grens. Puma Punku is een archeologische schatkamer die het menselijk verstand te boven gaat.

Na onze terugkomst vroeg ik mijn Hoger Zelf wie de bouwers van Puma Punku waren.

Op Alfa niveau zweefde mijn bewustzijn in 11.300 BC boven Puma Punku. De vraag wie Puma Punku bouwde ging gepaard met een bevel mijn geest te bevrijden van alle geprogrammeerde archeologische data. Het antwoord dat mijn Hoger Zelf gaf heb ik opgenomen, hieronder type ik het antwoord letterlijk uit.

De Dromer.
“Puma Punku is gebouwd… gemanifesteerd door de droom van een grootse ziener. In zijn droom ontwierp hij alles van wat nu het complex van Puma Punku is. Zijn droom was volkomen tot in de kleinste details. Hij deelde deze droom met anderen… die ook konden dromen op een ander niveau. Hij was de voordromer, en samen droomden ze de droom uitvoeriger, gedetailleerder.

Samen bouwden ze in hun droom Puma Punku. En wat ze deden was de droom tot leven zingen… chanten. Ze zongen hun Liefde voor de stenen. Ze zongen hun gevoel van rechtvaardigheid voor de stenen. Ze verklaarden de stenen die nodig waren om Puma Punku te bouwen als het ware hun Liefde/Licht.

En de stenen namen de vorm aan van hun droom. En de stenen, omdat ze met schoonheid werden bekleed… met rechtlijnigheid, rechtvaardigheid werden bekleed, gehoorzaamden aan deze Liefde. Ze werden als het ware, net zoals mensen zeggen, licht van liefde. De stenen werden verlicht omdat ze herkend en erkend werden en vorm kregen in de droom van de eerste dromer, en de groep dromers die zijn energieën versterkten.

De oorspronkelijke dromer was als het ware een dirigent en de anderen vormden het orkest… zonder instrumenten. Hun stem was alles wat ze nodig hadden en hun droom. De stenen gehoorzaamden aan de wet van liefde. Ze wisten dat de droom hen vorm gaf. En ze werden zelf trots en ook verliefd op de vorm die ze kregen in de droom, en rij na rij verhieven ze zich uit hun stille stagnatie… Ik hoor de verbazing in mijn eigen stem!

Rij na rij verhieven ze zich uit hun bewegingloze staat van zijn, namen de vorm aan die gedroomd werd, en op het chanten verhieven ze zich zelf. Er kwam geen andere kracht aan te pas dan de kracht van Gaia zelf. Het antwoord op een groots liefdeslied was het verheffen, het lopen op wolken als je dat al zou kunnen zeggen, en Gaia zorgde ervoor dat deze stenen zich zelf organiseerden tot wat je Puma Punku noemt…

In Lak’ech.
Het eerste antwoord op mijn vraag: “ Wie bouwde Puma Punku in 11.300 BC?” is nog verbazingwekkender: “Jij!” Dit was zo vreemd dat ik de opname stopte, en Nora vroeg de opname te beluisteren. Haar reactie: “Jij?” ging gepaard met een blik alsof ze aan mijn verstandelijke vermogens twijfelde. Mijn antwoord op die twijfel was even simpel als veelzeggend: “Ik ben een andere jij!”

Mijn Hoger Zelf liet me voelen dat het niet om mijn fysieke persoonlijkheid ging. Hij had ook jij, de mens kunnen zeggen. Op het spirituele pad zijn veel zielen die de Maya uitdrukking ‘In Lak’ech’ gebruiken als afsluiting van hun mail, of ze dat in hun dagelijkse leven realiseren is maar de vraag.

Er gaan tien seconden stilte voorbij voor mijn stem weer spreekt. “Dit is een signaal… een code. Wij kunnen onze dromen net zo manifest maken als de eerste dirigent/dromer zo lang geleden. Deze dromer is ook de bouwer van het platform van Baälbek.

Ik werd gecorrigeerd toen ik in gedachten het woord tempel gebruikte. Het is geen tempel het is een platform…

Gedachtekracht, we zullen dit simpel verklaren, gedachtekracht heeft uiteindelijk ook die noodlottige atoombom op je wereld uitgevonden. Gedachtekracht kan meer dan dat… De mens bestaat uit atomen en kan andere atomen bewegen zich in een vorm te voegen en de atomen komen in beweging op het veld… de draagkracht van dat wat jullie liefde noemen. Liefde om te scheppen… Liefde om één te zijn met de atomen van elk rijk van de materie.

Droom je droom… Vul deze droom met liefde. Focus je op een materie, en de materie voegt zich naar jouw droom… Puma Punku!”

Deze meditatie duurde 10:40 minuten. Door Nora’s reactie ben ik op Internet gaan kijken naar iets vergelijkbaars. Ik vond een artikel dat ik hierna verkort weergeef. In het boek 'The Bridge to Infinity' schrijft Bruce Cathie over een hoog in de Himalaya gelegen klooster waar Tibetaanse monniken verbijsterende staaltjes levitatie realiseerden.

Tibet.
Dr. Jarl, een Zweedse arts raakte tijdens zijn studie in Oxford bevriend met een jonge Tibetaanse student. In 1939, maakte Dr. Jarl voor een bedrijf een reis naar Egypte. Daar werd hij door een boodschapper van zijn Tibetaanse vriend verzocht naar Tibet te reizen om een Lama te behandelen. Dr. Jarl verlof had aangevraagd en volgde de boodschapper naar het klooster waar hij de Lama en zijn Tibetaanse vriend, die inmiddels een hoge positie bekleedde, ontmoette.

Op een dag nam zijn Tibetaanse vriend hem mee naar een plaats in de buurt van het klooster en toonde hem een weide die door hoge bergen werd omringd. In een van de rotsen was op een hoogte van ongeveer 250 meter een groot gat dat op de ingang van een grot leek. Voor de ingang van de grot was er een platform waarop monniken een muur bouwden.

In het midden van de weide, op circa 250 meter van de rots, bevond zich een gepolijst stuk steen met een komvormige uitholling in het midden. Met behulp van ossen werd een steen van 1 meter hoog en een 1,5 meter lang in de uitholling geplaatst. In een boog van 90 graden en in een straal van precies 63 meter werden 19 muziekinstrumenten geplaatst: 13 trommels en 6 trompetten.

In die laatste regel kom ik toch de getallen 3, 6 en 9 van Nicola Tesla weer tegen…

Toen de steen in positie was gaf de monnik achter de kleine trommel een signaal om te beginnen. De kleine trommel had een zeer scherp geluid en klonk zelfs boven het luide gedreun van alle andere instrumenten uit. Alle monniken zongen in koor een gebed, terwijl langzaam het tempo van het lawaai werd opgevoerd.

De eerste 4 minuten gebeurde er niets, maar toen begon de grote steen in de kom te schommelen en slingeren totdat hij plotseling opsteeg en met steeds grotere snelheid naar 250 meter hoogte zweefde. Na drie minuten landde de steen op het platform op de rots. Er werden steeds nieuwe stenen naar de weide gebracht en de monniken verhieven 5 tot 6 stenen per uur tot bij het platform.

Er werden steeds nieuwe stenen naar de weide gebracht en de monniken verhieven 5 tot 6 stenen per uur tot bij het platform. Soms brak er een steen in twee die onmiddellijk door monniken afgevoerd werd. Baird Spalding had er in De Meesters van het Verre Oosten al over geschreven, hoewel hij het zelf nog nooit had gezien.

Dr. Jarl dacht eerst dat hij een slachtoffer van massapsychose geworden was en filmde daarom twee maal de gebeurtenissen. Beide films toonden precies dezelfde dingen waar hij getuige van was geweest. Het bedrijf waar Dr. Jarl voor werkte nam beide films in beslag, ze zouden niet vrijgegeven worden.

Cymatics.
Er zijn wetenschappers die dit fenomeen cymatics of zelforganisatie noemen. Het is een proces waarin structuren spontaan ontstaan in een chaotisch systeem. Bij elk chaotisch systeem waar een kracht (licht of geluid) aan toegevoegd wordt, ontstaat een bepaalde mate van zelforganisatie. Deze structuren kunnen steeds complexere vormen aannemen.

De meest complexe stenen structuren op Puma Punku werden in de vorm van de hoofdletter H gedroomd en uitgevoerd. Net of de Ouden ons wilden vertellen de Hemel op Aarde te creëren. Droom een wereld van overvloed op alle bestaansniveaus. Bevrijd je geest om die droom tot in detail te ontwerpen, te bedenken. Gebruik de energie van liefde en toewijding om de droom vorm te geven in de chaos van het leven.

De Schepper is een Andere Jij!

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com