Onze schrijfseltjes hebben een sterke samenhang omdat de synchroniciteit zo hoog is. Nog geen etmaal na de publicatie van een artikel over het hologram vraagt een dierbare ziel mij of ik ooit gehoord heb van het Mandela effect. Dat is nog eens een samenvallen van twee of meer niet causaal op elkaar betrekking hebbende gebeurtenissen. Ik weet zeker dat Evi dat artikel over het hologram niet kent, en toch stelt ze die vraag over het Mandela effect.

Het Mandela effect is een fenomeen dat zich voordoet bij mensen die zich voorvallen herinneren welke niet in onze werkelijkheid hebben plaatsgevonden, of die chronologisch niet overeenkomen met wat mainstream media suggereert. Men noemt het ook onjuiste of kunstmatige herinneringen. Fiona Broome bedacht de term toen ze ontdekte dat veel mensen zich Mandela’s dood op een ander tijdstip herinnerden.

Laten we meteen voorop stellen dat de herinneringen niet onjuist of kunstmatig zijn, maar dat de geprojecteerde informatie die dergelijke herinneringen genereert onjuist of kunstmatig is. We zullen dit met een metafoor verduidelijken. Vergelijk het collectieve bewustzijn met een moeras. Als je op de bodem van dat moeras ligt, is je waarneming nihil. Als je boven het moeras uitkijkt, is je waarneming al wat duidelijker.

De metafoor is dat een lagere bewustzijnsfrequentie beslijkte informatie accepteert, terwijl we met een hogere bewustzijnsfrequentie er achter komen dat mainstream media bergen informatie verschaft en korrels waarheid brengt. Nu we ons in transitie bevinden naar hogere dimensies, komen er herinneringen boven de modder van het mediamoeras uit, die niet samenhangen met wat de media ons op de mouw spelt.

Nu de grenzen van parallelle werkelijkheden vervagen, kan er informatie uit een andere dimensie opgevangen worden die de machtselite eeuwenlang voor ons verborgen heeft gehouden. Dat deed die kleine kliek om de status quo te handhaven van een afspraak tussen kerk en staat die de mens dom en arm moest houden. Dat het hen al zo lang gelukt is, danken ze aan het verspreiden van onjuiste of kunstmatige informatie.

Laten we er een voorbeeld van geven. ‘En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen.” Als je op de bodem van het moeras ligt slik je dit, maar als je boven het moeras uitsteekt, krijg je een beeld van een transgender god. Hij schiep man en vrouw naar zijn evenbeeld… En deze onjuiste of kunstmatige informatie staat al eeuwen zwart op wit in het boek Genesis.

Het Mandela effect dat zich sinds kort zo massaal voordoet is beter te begrijpen als je beseft dat we onze herinneringen putten uit het collectieve bewustzijn van alle zielsaspecten van ons Wezen. Elk zielsaspect heeft in andere tijd/ruimte continua verschillende ervaringscycli opgeslagen. We hebben ooit op een seminar een komische bevestiging van deze stelling meegemaakt.

De vrouw die het seminar leidde zei dat ze ooit een ring heeft gekocht en de tekst ‘Bruid van Yeshua’ erin heeft laten graferen. Onmiddellijk stonden er drie vrouwen uit de zaal op die alle drie claimden dat zij in een vorig leven de Magdalena waren. Tenzij Yeshua niet monogaam was, kunnen we dit aannemen als een gedeelde herinnering van de Entiteit of de Overziel waaruit elke menselijke herinnering voortkomt.

Fractal.
Het Mandela effect is een nieuwe naam voor een energie die elke geïndividualiseerde ziel sinds de eerste afdaling naar de wereld van vorm heeft meegenomen. We zijn het heel lang vergeten, maar nu we naar hogere frequenties evolueren, breken de herinneringen van onze zielsaspecten uit andere dimensies door de sluier heen. Het is overigens niet de eerste keer dat de sluier van vergetelheid begint op te lossen.

Een geïndividualiseerde ziel heeft zich losgemaakt uit een groep van 144 zielsaspecten, die uit het Hoger Zelf zijn ontstaan. Om dit begrijpelijk te maken kunnen we denken aan een pit die uitgroeit tot een notenboom met vele vertakkingen. De boom is één wezen, en hoewel de takken, bloesem en vruchten die er uit voorspruiten een individueel karakter hebben, zijn ze samen één notenboom.

Dan zijn er vele soorten noten: walnoten, hazelnoten, pecannoten, pistachenoten, paranoten, macadamianoten en cashewnoten om er een paar te noemen. Al die noten zijn verkrijgbaar als ongebrande noten, gebrande noten, ongezouten - en gezouten noten en geroosterde noten. De Schepper creëerde aldus eenheid in verscheidenheid. En dat geldt ook voor alle herinneringen.

Een fractal is een meetkundige figuur die zelfgelijkend is, dat wil zeggen opgebouwd is uit delen die min of meer gelijkvormig zijn met de figuur zelf. Fractals hebben een oneindige hoeveelheid details, en bij sommige fractals komen motieven voor die zich op steeds kleinere schaal herhalen. Doorgaans kunnen fractals gegenereerd worden door het herhaald toepassen van een bepaalde bewerking.

De Schepper moet een wiskundig genie zijn, want overal in de natuur vinden we leven dat zelfgelijkend is. De Schepping is een eindeloze herhaling van dezelfde compositie; we hebben de Vrije Keus die compositie met een filharmonisch orkest uit te voeren of het te laten klinken als jazz, blues, bluegrass of rockabilly muziek. Ondanks de verschillende stijlen blijft de compositie herkenbaar.

Elke noot in de compositie van de Schepper is een fractal, een geïndividualiseerde ziel. Dankzij de eeuwenlange onjuiste of kunstmatige informatie van de machtselite zijn we niet meer in staat buiten de kaders te denken.

Mandala Effect.
De mandala (Sanskriet voor cirkel) is een generieke term uit de Tibetaanse kunst en het Tibetaans boeddhisme voor een plan, kaart of geometrisch patroon dat metafysisch of symbolisch de kosmos uitbeeldt. Het concept heeft een hindoeïstische oorsprong, maar wordt ook veel in het Tibetaans boeddhisme gebruikt. De psychiater Carl Jung zag de mandala als voorstelling van het onbewuste zelf.

Op Java, waar mijn ziel in 1948 een fysieke vorm aannam, vinden we de Borobudur; een architectonische mandala in de boeddhistische zin van het woord. De constructie van de Borobudur volgde de mandala zoals dit in het Indiase tantrisme werd verstaan; de Borobudur is noch geïnspireerd op Tibetaanse voorbeelden, noch zijn Tibetaanse mandala's een uitvloeisel van architecturale voorbeelden zoals deze tempel op Java.

Zowel in het Himalaya gebergte als op het Javaanse hoogland, werden twee verschillende interpretaties van eenzelfde principe gecreëerd: de representatie van het geheel van de kosmos en de deelaspecten daarvan. Het fenomeen tijd kunnen we met een fractal of een mandala vergelijken; er zijn cycli binnen cycli die allemaal in duur verschillen. In de Hindoe filosofie staat 1 jaar van de halfgoden gelijk aan 360 jaar van de menselijke tijd.

Ondanks dat ik in 1948 ben geboren, weiger ik op 7 december in een vliegtuig te stappen, een herinnering aan de aanval op Pearl Harbor uit 1941. Mijn buik verkrampt als ik de naam iwo Jima hoor, een herinnering aan de landing op dat eiland in februari 1945. In 2009 had ik drie keer dezelfde nachtmerrie over gevangenschap en misbruik in Auschwitz over een jongetje van amper zes jaar!

Pauwen.
Jaren geleden vertelde een vrouw uit onze straat dat haar zoontje zich de pauwen kon herinneren die vlak voor zijn geboorte waren opgeruimd. Als ze hem vertelde dat hij zich dat niet kon herinneren omdat hij nog in de buik zat, antwoordde hij dat hij ze toch door haar navel had gezien! 14 jaar geleden moest het Mandela effect nog bedacht worden, maar Bartje herinnerde zich zaken die niet in zijn werkelijkheid voor waren gekomen.

Onze fysieke lichamen leggen we eens af, maar dat is niet het einde van de reis. Alle informatie van enige belichaming in welke tijd/ruimte dan ook, blijft opgeslagen in het cellulaire geheugen. Als een deel van het fysieke jasje geamputeerd wordt, herinnert het cellulaire geheugen zich dat geamputeerde deel jaren na de operatie nog steeds. Dat geldt ook voor donororganen die ons iets laten herinneren wat we niet zelf hebben ervaren.

Het cellulaire geheugen staat buiten de opslagcapaciteit van de hersens, en het kan op volgende generaties overgedragen worden. De relativiteitstheorie stelt dat alle informatie en materie die in opgeslokt worden door een zwart gat in eindeloos gekromde ruimte verloren gaat. De structuur van ons universum en recente bevindingen in kwantummechanica wijzen er echter op dat informatie nooit verloren kan gaan. Nooit!

Het fenomeen dat zich voordoet bij mensen die zich voorvallen herinneren welke niet in onze werkelijkheid hebben plaatsgevonden komt voort uit het cellulaire geheugen dat niet aan tijdruimte is gebonden. Het cellulaire geheugen werkt buiten de beperkte kaders die ons opgedrongen zijn door onjuiste of kunstmatige informatie. Het is juist die informatie die ons in quarantaine, in de matrix of de maximumsecurity gevangenis van de elite houdt.

Laten we afsluiten met enkele onvergetelijke woorden die Nelson Mandela in 1994 sprak: “Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn. Onze diepste angst is dat we buitenmate krachtig zijn”.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com