Luister is een in onbruik geraakt zelfstandig naamwoordwoord met de betekenis imponerende schoonheid. Enkele synoniemen zijn glans, glitter, grandeur, pracht en praal. Luisteren is een werkwoord dat verbaal vaker wordt gebruikt dan in praktijk wordt gebracht. Paul Simon zette het in ‘the Sounds of Silence’ perfect neer. Zoek die tekst maar eens op en voel hoe het thema al meer dan een halve eeuw hogere waarheid bevat.

Wij, Nora en ArjunA, hebben vijf jaar lang kunnen en willen luisteren naar een zeer luisterrijk mens. Een vrouw die in de wereld van glans en glamour schitterde, maar innerlijk verscheurd werd door een intens gevoel van eenzaamheid. Ze was op televisie ook een innemende schoonheid, wij hebben echter al meer dan 20 jaar bewust geen tv/ontvangst en kenden haar in die glansrol helemaal niet.

Op woensdag 20 juni 2012 kwam Sandra voor een aurareading, en er groeide een vertrouwensband uit die steeds hechter werd. Ze wilde mee op de 12.12.12 missie om een Sterrenpoort in Peru en een vortex naar Agartha in Brazilië te activeren. Diverse omstandigheden blokkeerden haar deelname aan die missie, maar ze kwam wel naar de lezing die ik er later over gaf.

Het jaar daarop gingen Nora en ik mediteren op actieve vulkanen op Sumatra, Java en Bali. Op 17 oktober 2013 passeerden we het station van Bandung op Java en we appten Sandra een foto, met de opmerking dat we ‘toevallig’ op haar geboortedag het station van haar geboorteplaats passeerden. Sandra stuurde meteen een typerend antwoord: “Gekker moet het niet worden”. Op 24 oktober ontplofte de Sinabung vulkaan!

Duizenden mensen zijn wel op de vlucht geslagen. De vorige grote eruptie vond plaats in 2010. Sindsdien is de vulkanische activiteit alsmaar toegenomen. Met een hoogte van 2460 meter boven de zeespiegel is de Sinabung de hoogste berg in Noord-Sumatra. Na onze meditatie gaf de Sinabung een antwoord op onze vraag geen mensenlevens te nemen. Het kan toeval zijn of Stille Kracht, wij zaten toen al op Bali.

Luisteren.
San vond geen luisterend oor als het over spirituele concepten ging. In de entertainment industrie; een machtig instrument van de verdeel en heers techniek, vonden collega’s haar een complotdenker. We gingen samen uit eten, we kookten voor elkaar en we hielden een Despacho in haar tuin. We woonden spirituele lezingen bij, we deelden lief en leed. San vertelde ons alles wat haar dwars zat, en wij bleven luisteren.

Op een avond bij de Griek in Weert vertelde Sandra dat ze ooit een Masaï jongen had ontmoet die haar zei dat hij arts wilde worden. Sandra sponsorde hem en hij werd arts, hij trouwde, kreeg een dochter en noemde haar Sandra. Ze huilde toen ze het ons vertelde; ze had zelf geen kinderen, maar in Kenya was er een meisje naar haar vernoemd! San had een ‘spirituele’ dochter, maar we hebben Dieuwke pas op Sandra’s ‘Hemelvaart’ ontmoet.

Voor ons was Sandra op de eerste plaats een vrouw met het hart op de tong en op de juiste plaats. Ze luisterde graag naar onze meditaties, dat gaf haar rust en inzicht. Als we ergens samen waren, vroeg ze ons haar Barbara te noemen, voor het geval er mensen naar ons toe kwamen met de vraag of zij misschien de bekende tv presentatrice was. Ondanks haar bekendheid wilde ze graag haar privacy behouden.

Sinds april 2016 ging ze elke zondag met Nora naar België omdat ze zich niet goed voelde. San wilde zonder het reguliere circuit, en zonder de farmamaffia haar fysieke balans terugvinden. De ene keer bracht ze eten mee, de andere zondag kookte ik. San maakte Javaanse gerechten, mijn keuken is meer van Sumatra. We genoten van elkaars gerechten en van de ervaringen die we uitwisselden.

Ze vertrokken ’s middags met Nora als chauffeur/chaperonne en kwamen pas tegen middernacht weer terug met verhalen over de behandeling. Dat ging wel een half jaar door, en je kunt je indenken hoeveel gesprekken ze gevoerd hebben. Nora zegt wel eens dat ze een boek zou kunnen schrijven over alle intieme informatie die ze te horen kreeg. Sandra deelde al haar harstgeheimen met een vrouw die niet eens familie was…

In september 2016 maakte ze nog een reis naar Indonesië met een groep voor een TV programma. Elke dag appten we met elkaar, ze vroeg raad en die kreeg ze ook. Sandra vond het fijn om de woensdagavond meditaties ook daar te ontvangen. Daar haalde zij kracht en evenwicht uit om het vol te houden. Het onderstaande bericht ontving ik toen ze in Indonesië was.

30-09-16 17:42:33: Sandra: Hallo broer ik moet ff stoom afblazen. Ondanks dat ik het hier erg getroffen heb met de collega's, productieteam en cameramensen geluidsmensen had ik vandaag toch een behoorlijk gevoel van nergens bij horen. Ik probeer zoveel mogelijk mensen op alternatieve media te wijzen en de meesten staan er open voor maar echt gesprekken voeren lukt gewoonweg niet.

Signalen.
Sandra vond het fijn om ook op Java de woensdagavond meditaties te ontvangen. Daar haalde zij kracht en evenwicht uit om het vol te houden tussen de opnames door. Op TV was ze een vrolijk stralende ster. Voor ons was ze een eenzame vrouw in een zeer groot huis en een heel grote tuin die wanhopig naar haar ware Zelf zocht. San had tussen de spotlights en de coulissen haar zielsidentiteit verloren.

Als je eenmaal een etiket hebt, is het lastig dat etiket anders te kleuren, en weinig mensen kennen de innerlijke Sandra. Ik herinner me een radeloze Sandra die me belde om te zeggen dat haar kat was gestorven. Ik heb zo snel mogelijk de 81 kilometer naar Gemonde bij St. Michielsgestel overbrugd om haar op te vangen. Dit zegt iets over de onoverbrugbare kloof tussen roem en eenzaamheid.

Sandra appte op 7 mei 2017: “Lieve broer en Nora, het huis is verkocht. Nu moet ik gaan opruimen en keuzes maken”. Amper 2 weken later stuurde ze een foto van een omgevallen boom. Ze schreef erbij: “Vanmorgen viel deze enorme boom spontaan om. Er was geen wind en gelukkig geen mensen.” Sandra vroeg wat dat betekende. Ik antwoordde dat de boom haar gevoel reflecteerde; ontworteld. San schreef: “Helemaal waar. Dank je”.

Sandra vroeg op 20 mei 2017 nog of we een ceremonie met haar wilden doen om het huis en de tuin te bedanken. Voor haar schreef ik de ceremonie met de titel: “Afscheid en Welkom zijn een Tweeling” met achter elke regel een handeling die de tekst moest ondersteunen of uitdrukken. We zouden samen 30 voorwerpen die haar levensloop symboliseerden in een rieten mandje doen.

Sandra vond het prachtig en we besloten de ceremonie te doen in het weekend na het Zomer Solstitium als symbool voor de Ommekeer in haar leven. Wat we niet wisten is dat ze op 13 juni 2017 tijdens de herdenkingsdienst in een gevlochten mand zou worden opgebaard. Wat een ommekeer! Wat een signaal!

Op 2 juni appte Sandra mij: “Ik lig nog steeds in AVL. Het komt hierop neer dat mijn bloed aangeeft dat ik onvoldoende stresshormonen aanmaak en dat mijn immuunsysteem mijn bloedplaatjes afbreekt. Ze hebben géén idee hoe dat kan. Tot nu toe staan ze voor een raadsel. Maar hierdoor kunnen ze mij geen chemobehandeling geven. Ik doe het al 3 weken zonder. Ben je weer op de hoogte”.

Mijn antwoord terug was een signaal voor wat zou komen: “Ik ontvang een boodschap van jouw opa die in de Indische Oceaan is verdronken. Hij wil contact met je”. Sandra had me gevraagd onderzoek te doen naar de slachtoffers die met de Junyo Maru nabij Benkulen, Sumatra waren gezonken. De Junyo Maru was een Japans schip met krijgsgevangenen, dat op 18 september 1944 door een Engelse onderzeeër, werd getorpedeerd.

Op woensdag 7 juni zond omroep Max een aflevering van Gouden Jaren uit. Omdat wij bewust geen tv hebben, ben ik op Internet gaan kijken. Na ongeveer 8 minuten zien we Sandra ineens heel emotioneel worden. Ze stond met Carry Tefsen bij een plaquette met de datum waarop Yogyakarta bezet werd; 6 maart 1942. Sandra vertelde dat haar opa 2 dagen later werd opgepakt en dat ze hem nooit meer hebben gezien.

Voor westerse mensen is dit misschien onbegrijpelijk, voor mij het was een duidelijk signaal dat haar opa, sergeantmajoor (KNIL) Jacobus Kuitems haar is komen halen!

Zaterdag 3 juni appte ze vanuit het AVL: “Broertje en Nora er is besloten om morgenochtend met de infuuschemo te beginnen. Mijn lichaam wordt zo aangevallen dat ze niet langer willen wachten. Wat betekent dat op 1^e Pinksterdag?” Mijn antwoord was: “Afgezien van de ‘Uitstorting van de Heilige Geest’, is het getal 50 van grote betekenis voor Pinksteren. Wat betekent dit getal voor jou?”

Sandra schreef terug: “Als ik de 5 opzoek bij de meestergetallen staat het voor transmutatie, verandering ten goede. Daar ga ik dan voor”. Omdat ze alles zo positief benaderde, kon ik het niet over mijn hart krijgen de diepere betekenis van Pinksteren te noemen. Er moesten 'eerstelingen' van de graanoogst en het vee worden geofferd. Sandra was de oudste dochter, de eersteling, van haar ouders!

De oorsprong van Pinksteren ligt in de Mozaïsche wetten die aan het volk Israël werden gegeven na hun uittocht uit Egypte. In het Bijbelboek Leviticus, hoofdstuk 23:15-22 staat dat op de vijftigste dag, op de dag na de zevende sabbat vanaf Pesach nieuwe offers voor God moeten worden gebracht, als een soort afsluiting van Pesach. Het feest wordt ook wel het 'Feest van de Eerstelingen' of Sjavoeot genoemd.

De uittocht uit Egypte staat voor het verlaten van de materiele wereld.

Op 1^e Pinksterdag, belde Nora haar ’s avonds nog en Sandra klonk heel zwak, ze was doodop en ze besloten het gesprek af te breken. Nora’s laatste woorden voor Sandra waren: “Slaap lekker, lieverd!” Op 6-6-2017 is Sandra op 66 jarige leeftijd ingeslapen. Ik had niet verwacht emotioneel te worden, maar tijdens haar herdenkingsdienst liepen de tranen me over de wangen. Ik kon haar eenzaamheid voelen.

Tijdens die herdenking hoorde ik pas hoe goed haar stem was, omdat enkele van haar songs de dienst opluisterden. De wereld van glans en glitter, van pracht en praal is ons onbekend, en dat willen we zo houden. We weten dat Sandra in het Rijk van Licht met alle luister wordt opgevangen, ze verdient het!

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com