Een anomalie is een afwijking van een regel of een wet. In 1998 maakten wij kennis met de Alfa niveaus van bewustzijn. Een van de eerste opdrachten was je innerlijke raadgevers te ontmoeten. Mijn mannelijke raadgever was mijn biologische vader die de kleding van Alexander de Grote droeg. Mijn vrouwelijke raadgever was mijn biologische moeder die zich toonde als de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci.

Het schilderij vormt al eeuwen een raadsel, een anomalie voor kunsthistorici. Voor mij is de naam Mona Lisa een anagram van het woord anomalie. Mijn biologische moeder gaf mij in dat visioen het inzicht dat ik me bezig zou houden met coderingen, geheimen en signalen die voor niet ontwaakte zielen verborgen blijven. Sindsdien hebben Nora en ik vele verre reizen gemaakt om anomalieën te ontcijferen.

Het ging, en gaat nog steeds om het activeren van poorten. Nu kan ik me voorstellen dat iemand zich afvraagt hoe je een poort kan traceren. Wanneer je de Mona Lisa van Da Vinci enigszins kent, heb je ook gezien dat de kleinste krul van de Gulden Snede om haar neus cirkelt. Het is alsof ze wil zeggen: ‘Volg je neus’. Als je dat zweverig vindt, is er nog de grote hoeveelheid informatie op Internet, maar dat vergt wel een groter onderscheidingsvermogen.

Het is beter je innerlijke leiding te volgen, en een kompas mee te nemen. Als het kompas op de locatie niet werkt, sta je op de juiste plaats. In december 2012 stonden we met een kleine groep Essenen op de Coricancha in Cuzco, de oorspronkelijke hoofdstad van het Inca Rijk in Peru. De Coricancha, oorspronkelijk Inti Kancha (Tempel van de Zon) genoemd, was de belangrijkste aan Inti gewijde Inca tempel.

De muren en vloeren waren ooit bedekt met goud en de binnenplaats was gevuld met gouden beelden. Volgens Anton Ponce de Leon ligt onder deze tempel een tunnelnetwerk dat naar Quito in Equator gaat, naar Bolivia in het Oosten en zelfs naar Brazilië in het Zuiden. De afstand tussen Cuzco en Quito is1643,08 kilometer! We zochten dus naar de ingang, de poort die naar dat tunnelnetwerk leidde.

Mijn neus volgend kwam ik eerst op een hogere etage van de Santo Domingo kerk die rondom de Coricancha (Gouden Binnenhof) was opgetrokken. Vanuit dat perspectief leek de binnenhof op een kompas. We vormden een cirkel rond de put in het centrum en ik wilde de reisgenoten op de windrichtingen zetten. Het kompas op de IPhone van Nora draaide dol! We hebben er een tijd gemediteerd en gevraagd onze missie te zegenen.

Er zijn locaties op Aarde die voor wetenschappers een grote anomalie vormen. Die plekken zijn mysterieus en bezitten kenmerken die afwijken van wetenschappelijke regels en wetten. Storingen van radiofrequenties en kompasfuncties, vliegtuigen die van de radar verdwijnen, onverklaarde storingen aan navigatie - en elektronische instrumenten doen zich steevast voor op deze locaties.

De meest bekende zijn de Zone van Stilte in Noord-Mexico, de Bermudadriehoek, de Duivelsdriehoek voor de kust van Japan en de Carnac-stenen in Bretagne. Deze plaats is bekend vanwege de grote stenen of megalieten uit de prehistorie, die in patronen zijn opgetrokken. Mpumalanga in Zuid Afrika, met ongeveer een miljoen cirkelvormige steenruïnes, is een enorm krachtveld waar GSM en GPS niet werken.

Informatie paradox.
Als je mobieltje niet meer werkt, heb je nog altijd je cellulaire geheugen. Laten we dit nader verklaren. ‘Als je in een zwart gat gevallen bent, geef dan niet op; er is een uitweg’. Deze uitspraak deed Stephen Hawking tijdens een lezing in Stockholm. Hij doelde daarmee op de informatie paradox, die helemaal draait om de vraag wat er gebeurt met de fysieke informatie van een object dat in een zwart gat valt.

De relativiteitstheorie stelt dat alle informatie en materie die opgeslokt worden door de enorme zwaartekracht van een zwart gat in eindeloos gekromde ruimte verloren gaat. En als die informatie en materie dan nog niet verdwenen is, dan verdwijnt die wel wanneer het zwarte gat zelf verdampt. De structuur van ons universum en recente bevindingen in kwantummechanica wijzen er echter op dat informatie nooit verloren kan gaan.

Wanneer het mobieltje het laat afweten, heb je altijd nog de informatie van je cellulaire geheugen. Dat klinkt als een anomalie, en dat is het ook voor de linkerhersenhelft. De rechterhersenhelft begrijpt echter dat Mozart over informatie uit zijn cellulaire geheugen moet hebben beschikt om als kind al composities te schrijven. Ja, ik weet ook wel dat zijn vader componist en violist was, maar de jongen overtrof zijn vader uitzonderlijk vroeg.

De ziel neemt alle informatie uit vorige belichaming mee omdat de ziel buiten de beperking van tijd/ruimte existeert. Die informatie leidt ons naar plaatsen waar in enige tijd/ruimte een fysieke ervaring is opgedaan. Die ervaring dient dan om de opdracht van de ziel in de huidige incarnatie te volbrengen. Wanneer je buitenzintuiglijke waarnemingen hebt, ben je afgestemd op je cellulaire geheugen.

Je innerlijke leiding dirigeert je dan naar locaties op Aarde waar je nog iets mag doen voor het hoogste goed van allen. Het enige wat je zou kunnen blokkeren is je verstand. Dat impliceert niet dat je het verstand in de prullenbak moet gooien. Het is handig als je met je verstand een missie organiseert, anders geraak je er niet. Wanneer de organisatie en de logistiek van de reis optima forma zijn, kan je verder op je intuïtie vertrouwen.

Het is wel nodig om je reisgenoten en de lokale gidsen zorgvuldig te kiezen. Vooral die laatste categorie kan een missie verprutsen met de informatie die ze al jaren aan toeristen verkopen. Ook hier is het vertrouwen op je innerlijke leiding een goede gids.

Behalve de Coricancha in Cuzco, moet mijn ziel in die tijd/ruimte ook ervaringen hebben opgedaan in Sacsayhuamán, Ollantaytambo, Machu Picchu en de Puerta de Hayu Marka of de Poort der Goden. Hier volgt een kort verslag van wat er bij de Puerta gebeurde.

In Puno hadden we lokale sterke drank, strengen gekleurde wol, bloemen, zout, kruiden en uiteraard cocabladeren gekocht, om bij de poort een Despacho te doen. Ineens komt een jonge man op me af en zegt in een mengelmoes van Spaans en Engels: “Ik moet je dit van mijn meester geven.” Hij geeft me een visitekaartje en verdween in de menigte. Zijn e-mail adres begon met Aramu-raul.

Het eerste deel verwijst naar de poort die Aramu Muru wordt genoemd, het tweede deel is zijn voornaam. Het is en blijft een anomalie dat die jongeman recht op mij afkwam, alsof zijn cellulaire geheugen hem vertelde dat we naar de poort zouden gaan.

We zijn er!
Deze woorden waren de eerste die ik terug hoor op de MP3. Ze werden met een bepaalde kracht uitgesproken, bijna alsof mijn ziel hier eeuwenlang op heeft gewacht. Voor mijn fysieke voertuig was het de eerste keer dat ik bij de poort stond. Mijn gevoel zei dat mijn voeten zich het schuine vlak, waar ik op stond, herinnerden. Mijn verstand zei dat ik er pas voor her eerst in dit leven stond.

De Poort der Goden is niet groot, het is aanzienlijk kleiner dan de deuren van onze huizen. Het is een anomalie. De lokale Indianen weigeren er in het donker heen te gaan. Ze hebben er zaken gezien die hen angst aanjoegen. Ze zagen grote wezens, die voorafgegaan door blauwe lichtbollen, in de poort verschenen. Men zag hoe deze grote wezens naar de oevers van het Titicacameer liepen en er verdwenen.

SF voorbij.
De NASA heeft in 2012 ook poorten in de ruimte tussen de Aarde en de Zon ontdekt. Dat wat lang als science fiction werd beschouwd zijn nu gewoon wetenschappelijke feiten; het zijn poorten of wormholes in het magnetische veld van de planeet. Voor de wetenschap zijn het gebieden waar elektronen worden verspreid, voor alternatieve denkers zijn het intergalactische plooien of poorten die naar andere werkelijkheden leiden.

Deze poorten zijn transport - en overslagruimtes van het magnetische veld van de Zon naar de Aarde. Waar de magnetische velden van de Zon en de Aarde elkaar ontmoeten, ontstaat een ononderbroken pad van 93 miljoen mijl dat van onze planeet direct naar de atmosfeer van de Zon leidt.

Plasma fysicus Jack Scudder van de Iowa Universiteit ontdekte dat wanneer magnetische krachtlijnen van de Aarde en de Zon elkaar kruisen er onverklaarbare gaten of poorten ontstaan. Die poorten zijn onzichtbaar, onstabiel en ongrijpbaar. Ze openen en sluiten zich zonder waarschuwing of enige reden, en er zijn geen richtingwijzers om de mens erheen te leiden.

Zodra je buiten de kaders gaat denken, komen er anomalieën op je pad. Je hoeft ze niet te zoeken, ze vinden jou. Er zijn inderdaad geen richtingwijzers die je erheen brengen, de anomalie is dat wij de richtingwijzers zijn waarop een afwijking in de regel of wet haar koers afstemt. Als je dit beseft, krijg je dezelfde mysterieuze glimlach die de Mona Lisa siert.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com