Volgens het woordenboek is een luchtkasteel het toekomstbeeld, een illusie of ongegrond verwachtingspatroon dat men visualiseert. We zullen enkele begrippen uit die zin nader duiden. We zullen ontdekken dat luchtkastelen ook letterlijk; in een stoffelijke vorm zijn waargenomen in een lang vergeten verleden. De twee eerste letters van het woord illusie hadden in de pre-Semitische talen de betekenis god of godheid!

Helaas heeft de verstandige mens geen belangstelling voor Ugaritisch, Fenicisch, Aramees, Akkadisch of oud Hebreeuws. Juist in die talen, alsook in het nog oudere Sumerisch, vinden we verslagen van Close Encounters die het begrip luchtkasteel materialiseren. Kijken we naar het fenomeen ongegrond verwachtingspatroon, dan gaat het om verwachtingen die op stoffelijke/aardse ( en dus beperkte) gedachtepatronen zijn gebaseerd.

Laten we de koe bij de hoorns vatten. Die uitdrukking alleen al zou een heel artikel kunnen vullen, maar dat terzijde. Stel dat iemand, die dit als complottheorie categoriseert, een ongeïdentificeerd vliegend voorwerp waarneemt. We kunnen ons voorstellen dat die persoon In uiterste verwarring OMG (oh, my god) roept. Hoe waar die uitroep is, weet ook Erich von Däniken die geschreven heeft dat de goden kosmonauten waren.

We herinneren je aan Gilgamesh, de vijfde koning van Uruk, die van 2652BC -2602 BC in Mesopotamië regeerde. Gilgamesh mag worden beschouwd als twee derde god en een derde mens. Dat is niet verwonderlijk als je beseft dat het aardse koningschap in 3.760 BC door de Anunnaki goden, die op Aarde heersten, aan de mens werd gegeven. Gilgamesh nu, had op een van zijn reizen een luchtkasteel gezien.

Op kleitabletten die werden ontdekt in de bibliotheek van koning Assoerbanipal in Ninevé, de hoofdstad van Assyrië, lezen we: “Het visioen dat ik zag was ontzagwekkend. De lucht schreeuwde, de aarde bulderde. Hoewel de dageraad gloorde, werd het donker. Bliksems voerden een vlam omhoog. De wolken zwollen aan en het regende dood en verderf. Toen verdween de gloed, het vuur ging uit. Alles om me heen veranderde in as.”

Het lijkt wel een beschrijving van de lancering van een raket op Cape Kennedy, alleen werd dit visioen tussen 2.652 BC -2.602 BC in Libanon waargenomen. Gilgamesh was kennelijk getuige van een opstijgend ongeïdentificeerd vliegend voorwerp. Dat voertuig moet ook geland zijn, omdat ik me niet kan voorstellen dat het ter plekke was gebouwd. Het visioen deed zich voor op de Bsharri berg in het woud dat bekend stond als de ceders van god.

Het cederhout uit Libanon werd in de Oudheid geëxploiteerd door Feniciërs, Israëlieten, Egyptenaren, Assyriërs, Babyloniërs, Perzen, Romeinen en Turken. Het hout werd door de Egyptenaren gebruikt in de scheepsbouw. Het Ottomaanse rijk gebruikte de ceders in de spoorwegbouw. De kennis om een vliegend voertuig te construeren was toen al lang verloren gegaan!

In het kader van dit schrijfseltje is het veelzeggend dat de grootste monoliet ter wereld, met een gewicht van 1242 ton bij Baalbek in Libanon ligt. De steen ligt nog in een steengroeve in de buurt van de Romeinse tempel ter ere van Jupiter, die op een veel ouder fundament is gebouwd. Sommige stenen in dat fundament wegen wel 1.000 ton. Er bestaan zelfs nu nog nauwelijks machines die zo’n monoliet kunnen tillen, transporteren en in positie leggen.

Dat antediluviaanse fundament zou een goed landingsplatform zijn geweest! Het is alweer veertig jaar geleden dat Close Encounters of the Third Kind van Spielberg uitkwam. In die dagen was ik nog niet ontwaakt, toch viel het me op dat de mensen die uit dat moederschip kwamen uniformen uit WWII droegen! Als ik de SF boeken die nu nog in de kast staan op elkaar stapel, kom ik op circa 1 meter 60. Waar kwam die fascinatie vandaan?

De vraag van Erich von Däniken: ‘Waren de goden kosmonauten?’ kunnen we met een hartgrondig JA beantwoorden. Dat is de reden waarom ik stellig beweer dat elke religie een buitenaards concept is. Er zijn zowel op onze vorige als op onze huidige website talloze artikelen gewijd aan Close Encounters uit het Oude Testament. Die ontmoetingen met luchtkastelen wil ik niet eindeloos herhalen.

In dit essay wil ik voorbij gaan aan de tijd/ruimte waarin het Oude Testament is geschreven. Voor alle duidelijkheid; het OT is geschreven tijdens de Babylonische Ballingschap, en de verhalen spelen zich af in de Vruchtbare Halve Maan. Er zijn wereldwijd in steen en/of rots verhalen gekerfd van Close Encounters zoals Gilgamesh die heeft ervaren. Oude mythen en legenden bevatten veel meer waarheid dan de mainstream media nu!

Grotten en Greys.
Om hier enig licht op te werpen, beginnen we in het Oosten. Petroglyfen uit 3.000 BC in Kimberley, Australië geven ons een idee welke Close Encounters de Aboriginals hebben ervaren met wat zij Wandjina noemen; wezens van buiten de Aarde. De wezens hebben dezelfde fysieke kenmerken die we terugzien bij de Greys die de VS wetenschappers domineren. Opvallend grote ogen en langwerpige schedels.

Bij Charama in een deelstaat in India, vond dr. J.R. Bhagat rotstekeningen van ongeveer 10.000 jaar oud. De meeste afbeeldingen waren tekeningen van mensen, dieren en het dagelijks leven uit die periode. Er waren ook uitheemse dieren als kangoeroes, giraffen en visachtige wezens te zien. De wezens die hem het meest verbijsterden leken op aliens, en hij vroeg de NASA en de ISRO, de Indiase Ruimtevaart Organisatie te komen kijken.

De lokale bevolking heeft duale opvattingen over die wezens. Er zijn dorpelingen die de wezens op de rotstekeningen nog steeds als goden vereren. Er zijn anderen die van hun voorouders juist angst voor die wezens hebben overgenomen. In de folklore wordt verteld dat de Rohela wezens (kleine Greys) uit de lucht kwamen in ronde vliegende objecten en dorpelingen ontvoerden, die nooit meer werden gezien.

De Val Camonica bevat een van de grootste collecties prehistorische rotstekeningen in de wereld en zijn te vinden in de Italiaanse provincie Brescia. UNESCO heeft meer dan 140.000 figuren in kaart gebracht; het totaal wordt geschat boven de 300.000. Daar vinden we de meest herkenbare astronauten uit de oudheid. De rotstekeningen dateren ook uit 10.000 BC. Dit markeert voor mij de terugkeer van de Anunnaki op Aarde na de Zondvloed.

We zien twee wezens die stralende helmen dragen en een instrument in de hand houden. We zien een soort alien naast iets wat op een drietrapsraket lijkt, en we zien gehelmde figuren vechten met figuren zonder helm. Die laatste figuren kunnen de lokale bevolking voorstellen, maar ook andere aliens die de vallei wilden beheersen. De wezens vechten met zwaarden, terwijl ijzer smeden pas rond 2500 BC werd uitgevonden.

Zouden ze ruzie hebben gehad over een prehistorische pizza?

In de grot van Niaux in het Franse departement Ariège is een schematische illustratie van een ruimteschip te zien zoals een kind nu een UFO zou tekenen. Deze paleolithische schildering werd echter tussen 13.000 BC en 10.000 BC getekend. De illustratie lijkt op de hoed van de kapelaan uit Dagboek van een Herdershond. De televisieserie heb ik nooit gezien, maar mijn bijna fotografische geheugen heeft een enorme opslagcapaciteit.

Tassili n'Ajjer.
Dit is een nationaal park van 72.000 km² in Zuidoost Algerije, dat grenst aan Libië, Nigeria en Mali. Dit landschap nodigt uit om er een science fiction te produceren. Algerije heeft enorm veel producers, technici, regisseurs, video bedrijven, cameramensen en geluidstechnici.

Kortom, een hele film crew is ter plekke in te huren! Voor dit artikel is het belangrijker dat er meer dan 15.000 prehistorische rotstekeningen zijn te vinden die klimaatveranderingen, migraties van dieren en de evolutie van het menselijk leven aan de rand van de Sahara van 6000 BC tot de eerste eeuwen van het huidige tijdperk in beeld brengen. Sommige tekeningen die op 8.000 BC worden geschat laten een rijkelijk begroeid landschap zien. Er liepen ooit giraffen, antilopen en andere dieren die je nu alleen nog in Centraal Afrika ziet.

Maar er zijn ook illustraties die archeologen beschouwen als buitenaardse wezens, compleet met helm en ruimtepak. Volgens lokale legenden werd de bevolking in een periode van groteske klimaatveranderingen door de aliens geholpen een nieuw leefgebied te vinden. Dan is er nog een rotstekening van een stel dat een achterommetje bedrijft…

Utah.
We begonnen in het Oosten en komen nu in het Verre Westen. In het zuidwesten van de USA tref je veel door Native Americans gemaakte rotstekeningen aan. Er wordt daarbij onderscheid gemaakt tussen petroglyfen en beeldschrift. Petroglyfen zijn afbeeldingen die in een rotswand zijn gekrast, gekerfd of gehakt. Beeldschrift bevat afbeeldingen die op de rotswand zijn getekend of geschilderd. Een van de meest imponerende rock art panels is the Great Gallery, in Horseshoe Canyon.

De meest opvallende figuren zijn trapeziumachtige humanoïden zonder ledematen! Ze moeten zijn gemaakt door nomadische stammen die zich tussen 2.000 BC - 500 AD in het jachtseizoen tijdelijk in Horseshoe Canyon vestigden. De rotstekeningen maken duidelijk dat de mensen uit de Oudheid bezoekers uit de ruimte hebben ontmoet.

Dan kom ik, als een uitsmijter, even terug op de koe bij de hoorns vatten. Vele buitenaardse figuren werden afgebeeld met helmen die straalden of een soort hoorns aan beide zijden van hun hoofd/helm droegen. Het kunnen antennes zijn geweest, of een herinnering aan de Noormannen die lang voor Columbus dit continent ontdekten. Een ding staat voor mij vast; de Ouden visualiseerden geen luchtkastelen!

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com