Omdat het bijna Pinksteren is, moet ik ineens aan Orbs denken. De logica van deze gedachte komt voort uit een gebeurtenis die tien dagen na de Hemelvaart van Yeshua in Yerushalaim plaatsvond.

Uit Handelingen 2:1-4. Plotseling kwam er uit de hemel een geluid dat leek op een enorme windvlaag en het vulde het hele huis, waar zij zaten. Op hun hoofden vertoonden zich tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen. Zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen in vreemde talen te spreken, zoals de Geest het hen gaf uit te spreken.

Welnu, in een vlaag van inzicht (of verstandsverbijstering) kreeg ik door dat de ‘tongen van vuur’ wellicht Orbs zouden zijn geweest. Orbs is een fenomeen dat zich veelvuldig voordoet sinds de intrede van digitale fotografie. Het komt van het Engelse woord light-orb dat vertaald kan worden als lichtbol.

Het fotografisch vastleggen van lichtbollen is geen nieuw fenomeen, er werden al met de analoge camera’s veelvuldig lichtbollen vastgelegd. Ze doen zich nu vaker voor omdat digitale camera’s met hun ingebouwde flitsers meer van het infrarood spectrum vastleggen. Met de linkerhersenhelft beschouw ik Orbs als een optisch verschijnsel.

Enkele natuurlijke oorzaken voor vaste lichtbollen zijn stof, pollen en insecten. Er zijn ook vloeibare lichtbollen veroorzaakt door druppels vloeistof, meestal regen. Of er zit vreemd materiaal op de lens. Tijdens een power point presentatie, die ik ergens gaf, hoorde ik iemand zeggen dat de Orbs op mijn dia het gevolg waren van een niesbui op de lens. Ik heb er hard om moeten lachen.

Er zijn ook analoge en digitale opnames van Orbs en andere lichtverschijnselen die niet onder de natuurlijke oorzaken vallen. Orbs worden door de makers van deze foto's meestal beschouwd als 'multidimensionale bewustzijnsvormen'. Beroepsfotograaf Rudi Klijnstra, die als eerste in Nederland over Orbs schreef, legt een verband met Deva's en Dakini's die nog steeds in de Himalaya worden vereerd.

Deva’s zijn alle wezens die op een hoger bestaansniveau leven dan de mensheid. Dakini’s zijn tijdloze, anorganische, onsterfelijke, niet-menselijke wezens die sinds het allereerste begin naast de Spirituele Energie hebben bestaan. De letterlijke vertaling van Dakini’s is Luchtdansers. Als je dit leest, is de vergelijking met de vurige tongen die op de hoofden van de discipelen dansten niet zo ver gezocht.

Klein, kleiner, kleinst.
Nu maken we een kwantumsprong in bevattingsvermogen. Op het waarnemingsniveau van onze incarnatie bestaat ons etherisch lichaam in de eerste dimensie. Het is een etherisch energieveld dat elk atoom omringt en er uitziet als een zacht-blauwachtig-grijs pak dat precies om je lichaam past. Een atoom is de kleinste bouwsteen van een scheikundig element met alle chemische eigenschappen van het element.

Alle materie is opgebouwd uit atomen. Als kind hoorde ik mijn vader vaak zeggen: ‘Alles is trilling jongen. ‘ Of een andere uitspraak die ik toen evenmin begreep: ‘Wat je niet ziet, heeft bestaansrecht.’ Nu begrijp ik pas wat hij me wilde vertellen; materie bestaat vooral uit lege ruimte. De kleinste bouwsteen van materie, het atoom, bestaat dus voornamelijk ook uit lege ruimte.

Wanneer we die lege ruimte buiten beschouwing laten, neemt materie ineens veel minder plek in. Ons fysieke jasje bestaat voor 99% uit lege ruimte, de rest is energie; atomen, elektronen, protonen en neutronen.

De protonen en neutronen, die het grootste deel van onze massa vormen, bestaan uit een drietal fundamentele deeltjes die quarks worden genoemd. Daarmee komen we aan een heikel onderwerp, kwantumdeeltjes of de kleinste, ondeelbare hoeveelheid van een grootheid die bij een interactie betrokken kan zijn. Een kwantumfysicus onderzoekt processen die zich afspelen op atomair of subatomair niveau.

Terug naar de Orbs.
Orbs die we op foto’s zien kunnen dus een geheel ander formaat hebben dan wat we waarnemen. De Orbs zouden bijvoorbeeld hele voetbalvelden kunnen beslaan, maar ze tonen zich zonder alle lege ruimte waaruit ze bestaan. De vurige tongen boven de hoofden van de discipelen kunnen zichtbaar zijn geweest zonder de lege ruimte waaruit ze bestaan.

Ik ben geen wetenschapper maar wat je niet ziet, heeft bestaansrecht!

Door die uitspraak van mijn vader leerde ik al heel jong anders te denken. Bij de vertaling van Dakini’s dacht ik meteen aan een ander soort luchtdansers. Er worden steeds meer UFO’s gefotografeerd of gefilmd dan de elite lief is. Op de video’s zie je vaak dat het heel lastig is om de ‘dansende’ lichten te volgen met de camera. Ook hier vraag ik me af of deze fenomenen zich op hun ware formaat tonen in de wereld van vorm.

Is het denkbaar dat hetgeen we op foto’s en video’s waarnemen slechts het meest fysieke deel is van iets dat - inclusief de lege ruimte waaruit het bestaat - veel groter is? Ons idee over tijd/ruimte is nog zo bekrompen dat we deze gedachte liever afdoen als complot denken. De term complot denken komt onder andere voort uit angst om onze comfortzone te verlaten en daarmee ons hoofd boven het maaiveld uitsteken.

Voor mij is complot denken gewoon een manier van anders denken. Je zet jezelf daarmee wel buiten het kader van de gemeenschap, en dat is soms heel uitdagend.

William Tompkins was op 25 februari 1942 als 10-jarige jongen getuige van de Slag om Los Angelos. Op die dag vond een zoeklicht een onbekend vliegend voorwerp boven Los Angelos. De luchtafweer schoot, naar verluidt, meer dan 1400 granaten op het voertuig zonder het te raken of te beschadigen. In zijn autobiografie beschrijft William hoe en waarom hij sinds die datum door de Nordics was geselecteerd.

Zijn fotografische geheugen en zijn vermogen om buiten de kaders te denken plus de telepathische informatie van de mooie Nordic secretaressen brachten hem aan de top van een geheime Denk Tank. Dat fotografische geheugen openbaarde in zijn boek wat er werkelijk gebeurde toen Armstrong als eerste mens voet op de maan zette. Voor de wereld was er twee minuten zogenaamd geen verbinding tussen de maan en Houston.

Wat de monitoren in Houston wel toonden heeft William in zijn boek als illustratie afgedrukt.

De 2 stipjes boven de naam Neil Armstrong zijn Armstrong en Aldrin naast hun maanlander in 1969. Daar toonden de Reptilianen hun ware grootte! Voordat Neil Armstrong voet op de maan zette, zei hij: ‘Dit is een stapje voor de mens, maar een reuzensprong voor de mensheid.’ Andere entiteiten hadden die reuzensprong blijkbaar al veel eerder gemaakt… Hoe ze daar zijn gekomen is een verhaal op zich.

Het is veel interessanter ons op de naam van die landingsplaats te focussen. De Mare Tranquillitatis (Latijn voor zee der rust) is bekend als de landingsplek van het eerste bemande ruimtetoestel op de Maan, de Apollo 11. De reusachtig grote schepen van de Reptilianen gaven het signaal: ‘Laat ons met rust.’ Na de landing van de Apollo 17 in 1972 liet de NASA de maan met rust!

Drie jaar later, in 1975, kwam Kodak met de eerste digitale camera, sindsdien is het fenomeen Orbs alleen maar toegenomen. Orbs manifesteren zich in een groot scala aan kleuren en in uiteenlopende vormen. Ze kunnen zich voordoen als Sylfen die de chemtrails neutraliseren. Dat impliceert niet alleen dat ze intelligent zijn, maar welwillend tegenover de mensheid staan.

Het zijn energetische wezens die ons willen begeleiden op de evolutionaire ladder. Ze vullen de leemte in onze gedachtepatronen die al 26.000 jaar zijn onderdrukt. Ze tonen ons dat je geen fysiek jasje nodig hebt om te bestaan. Orbs kunnen manifestaties zijn van zielen die ons zijn voorgegaan in Ascensie. We kunnen, in plaats van naar de meubelboulevard te gaan, ze vragen dit weekend als vurige tongen op ons kroonchakra te verschijnen.

Pinksteren resoneert met het getal 50. Het is bijna 50 jaar geleden dat de mens voet op de maan zette. In esoterische verhandelingen staat een voet op de maan zetten gelijk aan de overwinning op het ego… Het is bijna Pinksteren.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com