Edge of Tomorrow is een Amerikaanse SF film uit 2014, geregisseerd door Doug Liman met Tom Cruise en Emily Blunt in de hoofdrol. Je zou de titel kunnen vertalen met ‘op de Rand van Morgen’. Edge of Tomorrow is het verhaal van majoor Cage die bij de voorlichtingsdienst de relaties tussen leger en media onderhoudt. Hij is gewend aan de media aandacht, erg van zich zelf overtuigd en heeft een vlotte babbel.

Als hij naar het front moet om mediaverslag te doen van de oorlog weigert hij het bevel met een brutale babbel. De generaal geeft het bevel hem te arresteren en Cage probeert te ontsnappen, maar hij wordt geraakt door een stroomstootwapen. In de volgende scene wordt hij geboeid en zonder officiersstrepen wakker op een stapel plunjezakken. Hij krijgt een schop van een sergeant en hij blaft die man af omdat hij denkt dat hij nog steeds majoor is.

Hij wordt als rekruut ingedeeld in een groep die de volgende dag de aanval aan het front moet leiden. Als officier had Cage een PR baantje achter een bureau zonder enige gevechtservaring. Door dat gebrek aan ervaring sneuvelt hij al binnen luttele minuten. De ondertitel van de film is leef, sterf en herhaal. In de film wordt hij herhaaldelijk wakker op zijn plunjezak, en wordt hij telkens weer naar dat front gestuurd.

De naam Cage is het Engelse woord voor kooi, en ik zie er een knipoog in naar de Kooi van Faraday, een kooivormige constructie van elektrisch geleidend materiaal, zoals koper of ijzer, die ervoor zorgt dat statische elektrische velden niet tot binnen de kooi kunnen doordringen. De Kooi van Faraday wordt hoofdzakelijk gebruikt voor ruimtes die elektromagnetische straling buitensluiten: elektromagnetisch dode ruimtes.

Wij zijn elektromagnetische wezens. De toestand waarin Cage zich bevindt na zijn eerste sterven is dus een dode ruimte in een tijdlus. Door die lus komt hij steeds opnieuw in hetzelfde gevecht terecht en sterft hij telkens weer. Maar bij elk volgend gevecht blijft hij telkens iets langer leven, sterft en wordt wakker op de plunjezakken omdat hij de informatie van zijn vorige dood heeft opgeslagen.

We hebben dit thema al meermaals besproken. Stephen Hawking presenteerde ooit een nieuwe theorie over zwarte gaten aan de Koninklijke Technische Hogeschool in Stockholm.

‘Als je in een zwart gat gevallen bent, geef dan niet op; er is een uitweg.’ Hawking doelde hiermee op de informatie paradox, die helemaal draait om de vraag wat er gebeurt met de fysieke informatie van een object dat in een zwart gat valt.

Een zwart gat vergelijk ik met een graf. De informatie van een lichaam dat in het graf ligt, blijft bewaard op de waarnemingshorizon. Dat is de rand of het grensvlak (Edge) van het zwarte gat in de ruimtetijd (Tomorrow)… Hawking stelde in zijn nieuwe theorie dat zwarte gaten geen eeuwige gevangenissen (Cage/Kooi) zijn, zoals we vroeger dachten. Dingen kunnen uit een zwart gat komen, aan de rand, of in een ander universum.

Jullie weten dat ik me in eerste instantie door een film laat meeslepen, dan de film telkens opnieuw kijk om te ontdekken wat ik er van kan leren. Jullie weten dat films die ik koop in feite signalen zijn die het Universum mij geeft om anderen te helpen ontwaken uit de droom die we het leven noemen. Jullie weten dat Science Fiction voor mij steeds meer als Science Faction (op feiten gebaseerde fictie) wordt waargenomen.

Met de opgeslagen informatie uit zijn vorige doodervaring, weet Cage zich telkens langer in leven te houden door niet te voldoen aan het verwachtingspatroon van de (buitenaardse) vijand. Hij krijgt hulp van Rita Vrataski van de speciale eenheden, waardoor ze samen steeds een stap dichter komen om de vijand te verslaan. Rita’s bijnaam is de Engel van Verdun, een verwijzing naar een van de bloedigste veldslagen uit de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog.

Ook Rita zit in een tijdlus, maar dat komen we pas later in de film te weten. Ze verslaan het brein van de buitenaardse entiteiten door zichzelf op te blazen in diens nabijheid. Dit keer wordt Cage niet wakker op de stapel plunjezakken, maar op het moment voordat hij te horen krijgt dat hij aan het front een PR film moet maken. De generaal die hem liet arresteren houdt een toespraak dat door een onbekende oorzaak de vijand is verslagen.

Tijdlussen.
Cage zoekt het kamp op waar hij steeds wakker werd na weer een dood aan het front en ziet groep J volledig langs hem heen rennen. Hij heeft zijn officiersuniform nog (of weer) aan en zijn rangtekens. Hij ziet Rita, de Engel van Verdun, die samen met hem stierf in de oefenzaal trainen. Als hij op haar toe loopt herkent ze hem niet. Ze zitten beiden in dezelfde ruimte in een andere tijdlus.

Dank zij de ervaringen of lessen uit elke vorige belichaming kunnen we uit de tijdlus of cyclus komen als we de lessen in eigendom hebben genomen. Wanneer we die lessen niet in ons lichaamsbewustzijn integreren, komen de lessen terug met kortere tijdsintervallen en in heftiger mate. In plaats van het gebruikelijke: ‘dat heb ik weer’, kunnen we beter denken en voelen wat we ervan mogen leren.

Cage leert dat zijn lager ego-bewustzijn niet opgewassen is tegen de buitenaardse kunstmatige intelligentie totdat hij zijn ervaringen, kenmerken en kwaliteiten in dienst stelt van het geheel. Hij offert zich in de lagere tijdlus op in dienstbaarheid aan het hoogste goed voor allen en komt in een hogere tijdlus, een hoger bewustzijnsdimensie, terug. De omstandigheden zijn dan ten gunste van de mensheid getransformeerd.

Het is maar een Science Fiction film. Het hologram waarin onze werkelijkheid zich afspeelt is nog ongelooflijker dan welk Science Fiction scenario dan ook. In november 2009 ging mijn linkerknie op slot toen we over het Tempelplein in Yerushalaim liepen. Minouque kon zien dat op die plek in een andere tijd mijn linkerknie met een zwaardhouw was verbrijzeld. Telkens als ik emotioneel, mentaal of spiritueel aangevallen wordt, gaat die knie op slot.

Tijdens de verbouwing en de transformatie van de woonkamer was ik mijn vertrouwde ruimte kwijt, en de linkerknie ging op slot. Het ging allengs beter totdat ik onlangs de aanval per mail ontving waarvan ik gewag maakte in het schrijfseltje over de Pijncel. De informatie aan die zwaardhouw was net verwerkt toen die mail binnenkwam. We zitten allemaal in een tijdlus, het herkennen en erkennen daarvan tilt ons uit de Pijncel en uit de kooi...

De kooi wordt ook wel quarantaine, matrix of maximum security gevangenis genoemd. We staan aan de rand van een nieuwe morgen, een nieuwe dageraad. Als je in een zwart gat gevallen bent, geef dan niet op; er is een uitweg! Die uitweg vinden we uiteraard binnen in ons Zelf. Denk hierbij aan een uitspraak van Siddharta Gautama: ‘Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg!’

Als je denkt dat tijdlussen alleen in Science Fiction voorkomen, lees dan nog eens het schrijfseltje ‘Tijdlus’ van 16 augustus 2017 op deze site. Er is een lijst van tijdlussen die zich voordeden van 12-8-1099 tot 12-8-2003. Deze specifieke datum is een schoolvoorbeeld van herhalingen omdat die dag met het bioritme van Gaia resoneert. De mensheid kan blijkbaar niet genoeg krijgen van herhalingen…

We zien het in de menselijke geschiedenis. De steden Sodom en Gomorra werden weggevaagd zoals de steden Hiroshima en Nagasaki die op 6 en 9 augustus 1945 door atoombommen werden verwoest. Er verliepen 3 dagen tussen de beide atoomaanvallen. Ogen die kunnen zien, lezen hier de les die Nicola Tesla ons ooit gaf: ‘Als je de grootsheid van de 3, 6 en 9 waarlijk zou kennen, heb je de sleutel tot het Universum’.

Dan is er nog de valse vlag aanval van 11 september 2001. Op deze datum boorden zich twee vliegtuigen in de Twin Towers van het World Trade Center, terwijl een derde vliegtuig in het Pentagon crashte. Bij de aanslagen kwamen circa 3.000 mensen, afkomstig uit meer dan 90 landen, om het leven. We zien de getallen 3, 6 en 9 weer in herhaling voorbij komen, maar de mensheid heeft er nog geen lering uit getrokken!

Driezesnegen.
In Marcus 15:25 staat geschreven lezen we ook een andere duiding op de Driezesnegen: Het was het derde uur waarop men hem kruisigde. Toen het zesde uur was gekomen, heerste er duisternis. Tot het negende uur lag duisternis over het land.

Het derde uur is voor mij een metafoor voor het derde chakra dat nog door het lager ego-bewustzijn wordt gedomineerd. Het zesde uur is een metafoor voor de geboorte van de ware Mens. Er kwam duisternis over de fysieke werkelijkheid is een metafoor voor de ‘dood/overgave’ van het ego. Het negende uur, waarop de duisternis oploste, is een metafoor voor de Voltooiing van de fysieke onbewuste mens, de Adam, naar de GodMens; de Adam Kadmon. De duisternis is hier een metafoor voor de Sluier van Vergetelheid!

Zelfs de herhaling van het wakker worden op de plunjezakken in de film heeft voor mij een diepere betekenis. Een plunjezak is een zak waar militairen, zeelieden etc. hun plunje in bewaren. De plunje is een ander woord voor kostuum, kleding en bagage. Cage wordt in de tijdlus wakker op zijn vorige fysieke voertuig inclusief de oude mentale bagage. In plaats van alleen maar fysiek wakker worden, kunnen we beter spiritueel ontwaken.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com