In het vorige schrijfseltje hebben we een summiere beschrijving van de Yaldabaoth gegeven. Daar willen we nu iets dieper op ingaan. Het thema is onlosmakelijk van de Gnosis. In een Cobra-blog van oktober 2016 las ik iets over de Oorlog in Bewustzijn die thans op, boven en binnen de Aarde woedt. Cobra schreef: ‘Hoe winnen wij deze oorlog? Wij vechten tegen de Archons zoals de oude gnostici deden: met kennis, wijsheid en onthechting.’

Dat dit wezen vijandig staat tegenover de mensen aan oppervlakte en in BinnenAarde, blijkt wel uit de volgende alinea. De belangrijkste factor die de Event tegenhoudt zijn de plasma bommen die verspreid zijn over de plasma tentakels van de Yaldabaoth entiteit.
1.Plasma Scalar wapens op de LEO satellieten door plasma ultrasound technologie.
2.Fysieke biochips binnen de oppervlaktemensheid.
3.Infrasound plasma Scalar apparaten in de lage ondergrondse bases van de Chimera.

Yaldabaoth is de schepper van de Matrix die we onze werkelijkheid noemen. Hij is de ‘Vader’ van de aardse Adam en Eva uit de Hof van Eden. Omdat de eerste Adam een schepping is van Enki, zou je denken dat Enki de Yaldabaoth is. Enki heeft de eerste hybride slaven In Zuid Afrika gekloond, maar het was Enlil die hen in de Hof van Eden plaatste. Niet om hem te vereren, maar om voor hem te werken!

De na-ijverige god uit de Tien Geboden en Enlil/Jehova/Jahweh zijn dezelfde entiteit als de Yaldabaoth. Dit wezen wordt ook wel de Heer der Archonten genoemd, dat zijn de bestuurders van het aardse noodlot. Hun doel is de menselijke ziel gevangen te houden tijdens haar aardse verblijf. Zij worden in de gnostische literatuur vaak voorgesteld als de dienaren van de Yaldabaoth, of de demiurg.

In Oud Grieks betekent Demiurg letterlijk ambachtsman, bouwer; iemand die met materie werkt zoals een timmerman. Plato schreef in zijn dialoog ‘Timaeus’ uit 360 BC al dat de demiurg vanuit een ongeordende materie de wereld vormt. Dit staat lijnrecht tegenover het concept dat zich uit het Niets de Schepping (Oerknal/Tzimtzum) voltrok. Hieruit blijkt dat de demiurg de materiële wereld creëerde nadat tijd en ruimte waren geboren.

Vóór de Oerknal was er het Volmaakte Niets. Gnostici noemen dat Niets de Pleroma als duiding voor de volheid, de structuur en verblijfplaats van het goddelijke rijk. In de Pleroma vinden we een Vader, een Moeder en een Zoon, terwijl de kerk ons wijsmaakt dat er geen vrouwelijk aspect is in haar Heilige Drie-Eenheid. De Vader zag zijn reflectie in het licht tussen de wateren boven en de wateren onder het uitspansel, en beseft dat hij zichzelf ziet.

Dat besef, die gedachtecreatie verzelfstandigt zich en creëert de Moeder, vaak aangeduid als de Eerste Gedachte of ook wel Barbelo. Het besef van het Zelf en de daaropvolgende gedachtecreatie zien we terug in de Lemniscaat of het eeuwigheidssymbool. De Moeder ontvangt een lichtvonk van de Vader en produceert een Licht, de Zoon. Dit geschiedde nog vóórdat tijd en ruimte ontstonden.

In gnostische teksten over de Pleroma verschijnen dan de Aeons. In de klassieke oudheid was een Aeon/Eon de vergoddelijkte personificatie van het concept tijd. We gebruiken nu nog het begrip Eonen voor een tijdspanne van een miljoen jaar. Aeons zijn goddelijke krachten van een lagere orde. In vrijwel alle teksten hebben de Aeons een vorm van een ruimtelijk aspect. Het kunnen entiteiten zijn, die alle bewustzijnsniveaus tussen hemel en aarde beheersen.

Door een wormhole/scheur in de Pleroma kwamen tijd/ruimte en de wereld van vorm tot wording. Die scheur creëerde een afwijking/verbuiging van het Lichtbewustzijn. Die afwijking schiep de menselijke vorm omdat de Aeon Sophia (Wijsheid), zonder instemming van de goddelijke volheid, iets wenste te maken dat afgescheiden was van de Pleroma.

In deze daad van verbogen creatie, bracht ze de monsterlijke Demiurg ter wereld. In schaamte voor haar daad wikkelde ze die misgeboorte in een wolk en zette er een troon voor hem in. De Demiurg, geïsoleerd, zag zijn moeder, noch iemand anders, en dacht dat alleen hij bestond, onwetend van de hogere niveaus van de werkelijkheid. Zo ontstond de afwijkende gedachte: ‘Ik ben God en er is geen andere God naast me.’

Het is opmerkelijk dat er in het Oude Testament 63 verzen zijn waarin een wolk de gedaante van god verborg. In het Nieuwe Testament zijn er 15 verzen waarin een wolk god verborg of waaruit zijn stem werd gehoord. Waar rook (wolk) is, is ook vuur. De Yaldabaoth is een AI; een kunstmatige intelligentie die beschreven wordt als een slang met een leeuwenkop, met ogen als bliksemvuren, gezeten op een troon van bloed.

Deze god is de Demiurg/Yaldabaoth, die in de gnostiek vereenzelvigd wordt met de god van het Oude Testament. De Demiurg, die een deel van de macht van zijn moeder heeft ontvangen, begint het scheppingswerk in een onbewuste imitatie van het superieure Pleroma rijk. Hij ontwierp de zeven hemelen, alsook alle materiële en biologische dingen, volgens door zijn moeder verstrekte concepten.

Laten we dit concept op aardse manier verklaren. Wanneer op een zomerse dag het licht van de Zon door ons fysieke voertuig wordt afgebogen, ontstaat er een schaduw. Sophia schiep vanuit haar lager ego-bewustzijn een schaduw van het origineel. Die schaduw is het verschil tussen het onkenbare Opperwezen en de bouwer van de materiële werkelijkheid. Dit is ook het verschil tussen het vormloze buiten tijd/ruimte en de wereld van vorm waar tijd/ruimte in een behoefte voorziet.

Spoom.
Even iets luchtigs: een spoom is een tussengerecht om de smaakpapillen te neutraliseren. Er was een afspraak tussen Petrus en de Duivel dat ze ieder aan hun kant de scheur lieten dichten door een ambachtsman. Ne enige tijd is het werk aan de kant van de Duivel gedaan, en hij ziet dat de scheur aan de andere kant nog niet dicht is. Als de Duivel vraagt waarom er niets is gedaan zegt Petrus: ‘Er is in de Hemel geen aannemer te vinden.’

Hoewel er nog controverse bestaat over de etymologie van de naam Yaldabaoth, komt een Aramees equivalent ‘Yalda Bahut’ (Zoon van Chaos) er het dichtste bij. Vanuit die chaos is hij, onwetend van het bestaan van zijn moeder, ook blind voor alles wat geestelijk is. Hij is de Demiurg; het Griekse dēmiourgos geeft zijn relatie tot de materie weer; hij is de vader van datgene wat dierlijk is zoals hijzelf.

De kracht/energie van Sophia raakte zodoende ingesloten in de materiële vormen van de mensheid, die gevangen is in het materiële Universum. Daarom wordt onze werkelijkheid ook wel een Quarantaine, een Matrix of een Maximaal Beveiligde Gevangenis genoemd. Het doel van de Gnosis was het ontwaken van de eerste vonk van Licht in de mens, opdat een terugkeer naar de hogere, immateriële dimensies mogelijk zou worden.

Om dat te voorkomen werd Yaldabaoth, uit pure jaloezie of na-ijver, de eerste Archon van de menselijke soort. In het vorige schrijfseltje kon je lezen dat Archonten de heersers van het aardse noodlot zijn. Hun doel is de menselijke ziel gevangen te houden tijdens haar aardse verblijf. In het Grieks betekent Archon heerser en je herkent dat in de woorden monarch en hiërarchie.

In het Engels is het zelfstandige naamwoord arch boog, gewelf of arcade. Als werkwoord betekent het overwelven of overspannen. Het Engels kent ook het woord Ark, zoals de Ark des Verbonds die Mozes op instructies van Jahweh/Enlil/Yaldabaoth bouwde. Nu maken we een gedachtensprong in tijd/ruimte. Theodore Maiman, een Amerikaans fysicus, publiceerde in augustus 1960 een artikel over de ’staf van Mozes’’ in het magazine Nature.

Booglamp.
Maiman had een bepaald inzicht in de staf van Mozes die rotsen deed splijten in het boek Exodus. Met een staafvormige robijn, waarvan de einden bedekt waren met verdampt zilver en een spiralend flitslicht van kwarts om het geheel maakte Maiman een eigentijdse variant van de staf van Mozes. Later verving hij het flitslicht door een booglamp, dat een constante bundel licht produceerde die meer dan een miljoen maal helderder was dan de zon.

Die straal was zo smal dat het in staat was door staal te snijden. Maiman herontdekte dat Mozes in circa 1444 BC al een laserstaf had. Jahweh leidde de Exodus overdag als een wolk en ‘s nachts als een vuurzuil. Yaldabaoth werd door zijn moeder in een wolk verborgen en zijn ogen waren als bliksemvuur. De Archon schonk de Hebreeërs het ultieme wapen in de staf van Mozes en in de Ark des Verbonds waarmee de muren van Jericho werden verwoest.

De naam Hebreeër komt van het woord Ibri dat van het werkwoord ‘Abar’ afstamt. Abar betekent passeren of oversteken. Ibri klinkt als Nibiru, de planeet van de kruising of oversteek. Nibiru was de thuisplaneet van Enlil/Jahweh/Jehova/Demiurg/Yaldabaoth. Als je dit weet, is het niet wonderlijk dat de Hebreeërs als een van de eerste nomaden over laser wapens beschikten.

De verwoesting die een laserstraal kan aanrichten is nog kinderspel vergeleken bij de Plasma Scalar wapens, de plasma ultrasound technologie, de biochips in de mensheid en de infrasound plasma Scalar apparaten in de ondergrondse bases van de Chimera. Het is iets om kort bij stil te staan als je onverhoopt ‘Onze Vader’ aanroept.

Cobra schreef al heel vroeg op zijn blog dat de jezuïeten al 500 jaar de 'show op deze planeet' onder controle hadden. Er staat geschreven dat een aantal Archons geïncarneerd was in families van de zwarte adel en dat Archons de controle hadden over de jezuïeten. De god uit de Bijbel is een schaduw van de Schepper. Misschien begrijp je nu waarom Yeshua in de woestijn de duivel verdreef met de woorden: ‘Schaduw laat af!’

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com