Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Een leuk spel onder kinderen, je moest door goede vragen te stellen erachter zien te komen wat de ander zag. Mijn vader bracht het complexer: “Wat je niet ziet, heeft bestaansrecht”.

Het bestaansrecht van parallelle werkelijkheden is voor mij geen vraag, maar om dat fenomeen te verklaren is andere koek. Ik herinner me Kayleigh, een kind dat mij ooit vertelde dat ze niet begreep dat mensen - bij haar oma - in een fauteuil gingen zitten waar al iemand in zat. Zij was de enige die er altijd iemand in zag zitten… Kayleigh is nu een aantrekkelijke jonge vrouw geworden die fotografie studeert! Keek zij met haar engelen ogen in een parallelle werkelijkheid? Keek ze door een lens die voor ons versluierd is?

De ervaringscyclus in de derde dimensie loopt ten einde, wetenschap en spiritualiteit ontmoeten elkaar weer. De Wijzen uit het Oosten waren occulte wetenschappers! De informatie waarover ze beschikten met betrekking tot de geboorte van een bijzondere ziel kwam waarschijnlijk uit een parallelle dimensie. Zelfs Stephen Hawking zei onlangs dat informatie nooit verloren gaat, zelfs niet in een zwart gat.

In 1954 kwam Hugh Everett III, een jonge natuurkundige aan Princeton met zijn theorie van parallelle werelden of universa. Ontmoedigd door de negatieve reacties van andere natuurkundigen op zijn werk, verliet hij na zijn doctoraat de theoretische natuurkunde. Hij stierf op 51-jarige leeftijd in de nacht van 18 op 19 juli 1982 aan een hartinfarct.

Zijn dochter leed later aan manische depressiviteit. In 1996 pleegde zij zelfmoord. In haar afscheidsbrief zei zij dat ze naar een parallel universum ging, waar zij verenigd wilde worden met haar vader. Is dat wat wij ‘Gene Zijde’ of het ‘Hiernamaals’ noemen wellicht een parallel bestaansniveau?

Taryn Crimi was 5 jaar oud toen ze even voorbij de sluier van onze werkelijkheid mocht kijken. Ze zat op de rand van haar bed toen haar moeder binnen kwam. Ze hoorden beide ineens prachtige muziek. Het klonk heel duidelijk en ze keek uit het raam om te zien wie die muziek maakte. Er was niemand te zien. Haar moeder hoorde het ook en was perplex, want er was verder niemand in huis en de muziek klonk zo dichtbij dat het niet van een van de buren kon komen.

Hoewel ze pas 5 jaar was wist ze simpelweg dat het Engelen waren die een tipje van de sluier hadden opgetild. Heel even hadden ze mogen horen hoe muziek uit de ‘Hemel’ klinkt. Pas 20 jaar later hoorde ze de Engelen weer. Kwam de muziek uit de Hemel of gewoon van een andere dimensie? Zowel Taryn als haar moeder hoorde het gelijktijdig, er was alleen geen visueel ‘bewijs’ aanwezig.

De mens houdt altijd vast aan het principe ‘zien is geloven’. En als we dan iets zien, geloven we onze ogen niet.

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Het is lang, heel lang en recht met zeven kleuren… Op 6 januari 1998 zag ik dat er uit elke vinger van beide handen kaarsrechte regenbogen kwamen. Ik stond op een balkon in Hamont en de regenbogen priemden tot over de grens met Budel. Zelfs toen ik in Nora’s appartement naar muren en het plafond wees, bleven de regenbogen zichtbaar. Op het moment dat ik het eng begon te vinden, verdwenen ze en kwamen nooit meer terug.

In de agenda van 2011 heb ik op zondag 29 mei deze notitie staan: “Sigaar boven Hunsel.” Na het ontbijt wilde ik de kippen voeren, maar bleef voor het hek staan omdat ik in een heldere hemel met een lichte bries een zwarte sigaarvormige wolk zag die bewegingloos boven het dorp hing. De altocumulus bewolking, die veel hoger hing, was wel in beweging. Ik liep langzaam achteruit naar huis om mijn camera te pakken. De wolk was verdwenen toen ik weer voor het hek stond. Ik denk dat ze mijn gedachten hebben opgevangen…

Kralen.
Een parallelle werkelijkheid is een ander continuüm van tijd/ruimte. Een parallelle werkelijkheid is gewoon een andere kraal aan dezelfde ketting, en hoewel de kralen aan één ketting zijn geregen, zijn de individuele kralen zich niet bewust van hun buren. De ketting is het concept van lineair denken. Tijdens het rijgen zullen we niet snel denken dat het de vorige kraal is die we naast een andere rijgen; het is altijd de volgende kraal.

Stel je een van die kralen voor als onze werkelijkheid, onze wereld, en al die andere kralen als parallelle werelden. Stel je een hele rij kettingen voor die naast elkaar op een rekje in een winkel hangen. Dat zijn parallelle Universa. Stel je voor dat die kraal, waar je aandacht naar uitgaat, dat jij dat bent. En ineens zie je diezelfde kraal ook bij andere kettingen…

Wij zijn multidimensionale wezens die simultaan in plaatsvervangende tijd/ruimte continua aanwezig zijn. Een tamelijk recente wetenschappelijke theorie stelt dat

• parallelle werelden elkaar voortdurend beïnvloeden,
• omdat, in plaats van een verval of instorting waarin kwantum partikels kiezen de een of de andere toestand te bezetten, ze in feite simultaan beide toestanden bezetten.

Dit wordt duidelijk als je denkt aan de scene uit Back to the Future, waarin Marty zijn broer ziet vervagen op de foto die hij bij zich draagt. De foto is gemaakt in oktober 1985, maar hij reist naar 1955 terug en wordt gedwongen zich met de toekomst van zijn ouders te bemoeien. Door zijn bemoeienissen in het verleden beïnvloedt hij dat wat voor hem (in de toekomst) nog het heden is.

Rimpelingen.
Dr. Emmett Brown, een hilarische rol van Christopher Lloyd, noemde het vervagen van de foto het Rimpel Effect. Nu moet je weten dat de trilogie Back to the Future in 1985, 1998 en 1990 werd geproduceerd. De drie films spelen zich af in het verleden (1855 en 1955) in de tijd die voor de makers van de films het heden vormde (1985) en in een toekomst die zich in 2015 zou afspelen.

In september 2015 werd toevallig een botsing tussen twee zwarte gaten gemeten dankzij het Rimpel Effect van zwaartekrachtgolven dat een dergelijke botsing veroorzaakt in ruimtetijd.

Tot 100 jaar geleden werden ruimte en tijd gezien als een passief schouwtoneel waarop de echte natuurkunde zich afspeelde. Maar door Einsteins Relativiteitstheorie uit 1915 werden het actieve medespelers. Tijd en ruimte kunnen krimpen, rekken, buigen en dus ook trillen.

Dan geven de kralen in de ketting elkaar frequenties en informatie door. Door bewegingen als krimpen, rekken, buigen en trillen, kunnen er dimensionale poorten ontstaan. Wetenschappers noemen dat liever Wormholes.

Genoeg wetenschap nu, ik wil weer terug naar niet te bewijzen wijsheid met betrekking tot parallelle werkelijkheden. Op donderdag 14 november 2013, de 40^e dag na het overgaan van mijn eerste schoonmoeder, maak ik op Alfa niveau contact met haar Wezen. Ze laat me de werkelijkheid zien waarin ze nu verblijft.

Ik vraag haar hoe het daar is, en ze zegt dat het erg fijn is omdat iedereen haar lijkt te kennen. De anderen zeggen dat zij hun ook allemaal kent, maar ze weet het nog zo net niet. Ze begrijpt het nog niet. Ik vraag haar of ze haar aardse bestaan mist. Ze zegt zonder aarzelen: “Nee hoor, want jullie zijn allemaal hier.”

Waar is dat hier?
Besef dat er een oneindig aantal parallelle werkelijkheden die simultaan naast onze eigen werkelijkheid of liever gezegd hologram bestaan. We leven met het geprojecteerde vooroordeel van lineaire tijd. Dat zou betekenen dat er een verleden is waaruit het heden voortkomt die de toekomst voortbrengt. Altijd maar vooruit dus. In werkelijkheid is tijd een cirkel, een cyclus.

Wij, als multidimensionale wezens, springen voortdurend van de ene tijdlijn op een van de talloze andere tijdlijnen. De frequentie die je kiest om op te resoneren, bepaalt de werkelijkheid die je wilt ervaren. Het is van belang te beseffen dat elke keus die je maakt, altijd op oneindige manieren wordt uitgespeeld door de andere aspecten van je Wezen.

Elk van die aspecten gelooft dat hij/zij de ware JIJ is, en dat alle andere aspecten figuranten zijn in jouw film. Het maakt je ziel niets uit, omdat de ziel zich terdege bewust is van de oneindige versies van de werkelijkheid die je in het Hier & Nu ervaart.

Er zijn werkelijkheden waarin je een ander beroep hebt gekozen, een andere ruimte (plaats) een andere partner, of zelfs een belichaming in de tegenovergestelde sekse. Er zijn werkelijkheden die totaal verschillen van de realiteit die je Hier & Nu noemt, en er zijn werkelijkheden die slecht minimaal verschillen van je huidige realiteit. Zo is er een oneindig aantal versies van onze Aarde.

In een van die versies is de Derde Wereldoorlog manifest, terwijl er andere versies zijn waarin jullie als collectief al geascendeerd zijn. Veel andere versies va onze werkelijkheid hebben een ander verleden, een andere geschiedenis, terwijl er ook versies zijn die met onze ervaringen vergelijkbaar zijn.

Mijn bewustzijn heeft geen herinnering aan een stervende man aan het kruis op Golgotha. Het kan zijn dat mijn ervaringsfrequentie 2.000 jaar terug op die akelige vrijdag in een parallelle werkelijkheid bestond. Besef dat wij altijd het vermogen hebben onze focus naar elk van die werkelijkheden te verschuiven.

Wat heeft dat voor zin? Stel dat je op momenten waarin je verdriet ervaart, je jouw focus verschuift naar een aspect van je Wezen in een andere werkelijkheid die louter vreugde ervaart. Focus en keuzes bepalen onze emoties, maar dat begrijpen we niet meer omdat de mainstream media of sociale media al onze aandacht/focus absorbeert.

Al met al is ’onze’ werkelijkheid een zeer doorwrochte illusie om ons de gelegenheid te bieden het spel van vergetelheid te spelen, waarin we niet meer weten wie we werkelijk zijn of waar we vandaan komen. Dat spel was om onze ziel een evolutionaire kwantumsprong te maken door alle ervaringen in deze 3D werkelijkheid.

Onze ziel is uitgeleerd, geliefden! Wanneer maken we de keus om te ascenderen als collectief? De keus is aan ons.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com