Mijn berichten sluit ik steevast af met ‘Licht & Liefde’ of met ‘Licht & Inzicht’. De tweede afsluiting gebruik ik als mijn schrijfseltje ongewoon complex is. Dit artikel begin ik met het woord inzicht, en dat zullen we hard nodig hebben. Inzicht in de causale verbanden tussen Engeland en Israël. Daarvoor moeten we alles wat we op geschiedenisles hebben geleerd, volledig vergeten. Het Engelse ‘History’ geeft al aan dat het voornamelijk mannen zijn die de geschiedenis vervalsen.

Berith in het Hebreeuws betekent verbond of overeenkomst. De uitgang ‘Ish’ in British betekent zoiets als man of mensen, dus de naam British zou heel goed Mensen van het Verbond kunnen betekenen. Als je dat weet, snap je ook de code in het woord Britain. We zullen het anders spellen, dan zien jullie het ook: “Brit. An.’ Berith was het woord voor verbond of overeenkomst, en AN was Sumerisch voor god!

De eenvoudigste verklaring is de meest waarschijnlijke, mits we voorbij de geschiedenis, zoals het onderwijs ons wijsmaakt, leren kijken. Geschiedenis wordt altijd geschreven door de winnende partij uit welk politiek of religieus conflict dan ook. Geschiedenis is niets anders dan een maskerade van feiten. Berith en British zijn, vanuit een 5D perspectief, codes voor Tweelingen.

Maart 1892 BC.
Om dit inzicht te bevatten, moeten we terug naar maart 1892 BC. In Genesis 25:23 lezen we dat Rebecca, de vrouw van Isaac, geboorte gaf aan een tweeling. De eerstgeborene was Esau, die later de naam Edom kreeg, de tweede zoon was Jacob die later de naam Israël kreeg. De traditie wil dat Jacob en Esau al in de moederschoot een stevige competitie met elkaar aangingen.

Yahweh gaf Rebecca inzicht in die rivaliteit: ‘Je draagt twee naties in je schoot, en er zullen twee verschillende volken uit je buik komen. Het ene volk zal sterker zijn dan het andere, maar de oudere zal de jongere dienen.’ We willen je er aan herinneren dat de naam Edom naar de kleur rood verwijst. Het Edom hotel in Jordanië, bijvoorbeeld, ligt op circa 200 meter vanaf de ingang van Petra, de 'Roze-rode' stad in de Wadi Musa (Dal van Mozes).

De zoon van Jakob/Israel en de slavin Bilha (Genesis 30:4) is de naamgever van de Stam van Dan. Volgens het boek Exodus was deze stam het talrijkste van alle stammen tijdens de uittocht van Israël uit Egypte. De migratieroute van deze ‘Verloren Stam’ slingert zich als het spoor van een slang door heel de wereld. Het grote aantal geografische namen waarin de twee medeklinkers DN zijn opgenomen vormen dat spoor.

De Stam van Dan heeft, na de oversteek van de Bosporus eerst Griekenland veroverd, en is daarna doorgetrokken in Noordoostelijke richting. De naam van het nu nog omstreden gebied Macedonië herbergt ook de letters DN! Verder naar het Noordoosten zien we de DN code in de stad Danzig of Gdansk, en als uitsmijter is daar Danmark of Denemarken!

De stam van Dan, die berucht en geducht is geworden als de Kelten, splitst zich in tweeën. Een deel bereikt Scandinavië na Danmark te hebben gesticht. Deze groep vermengt zich met een andere verloren stam, de Saksen. Deze naam herbergt de code voor Isaacson, wat weer een verwijzing is naar de stamvader Jacob/Israël, die een zoon was van Isaac en Rebecca!

Het woord Kelten is een anglicisme van het Griekse woord Keltoi of: ‘het volk dat anders is’. In de Bijbel worden alle naties, behalve de twaalf stammen van Israël, heidenen genoemd, dus het enige volk dat anders zijn, zijn de Stammen Israël. Het woord Kelten is daarom een ​​ander woord voor Israëliet. De Kelten maken deel uit van de tien "verloren" stammen van Israël; net als de roodharige Tuatha de Danann van Ierland.

Stone of Scone.
Er gaat géén high tea voorbij zonder scones. Dat zijn stevige broodjes zonder gist die worden geserveerd met clotted cream; een soort dikke room waar in Nederland moeilijk aan te komen is, maar die je prima kunt vervangen door geklopte slagroom, of door wat mascarpone los te roeren met crème fraîche. We zetten de Britse thee in de Brexit en gaan verder met de ‘Stone of Scone’, een oud symbool van Schotse soevereiniteit.

Volgens de legende werd die ‘Stone of Scone’ door Jacob gebruikt als kussen toen hij droomde van een ladder die naar de hemel reikte. In Genesis 28;12 is de Jacobsladder het visioen van Jacob toen hij vanuit Ber Sheba op weg was naar Haran. Jacob zag een ladder, waarlangs engelen opklommen en afdaalden. Soms spel ik Engeland bewust als Engelland! Die steen werd via Egypte, Spanje en Ierland naar Schotland gesmokkeld.

17 maart, St. Patrick dag.
St. Patrick, de Ierse patroonheilige, heeft in het jaar 432 AD het christendom en de oude joodse wetten naar Ierland bracht. Op zijn reizen in Egypte heeft hij ook geleerd hoe je Uisge Beatha (Keltisch voor Levenswater) moet distilleren. Jameson is momenteel het bekendste merk, Redbreast is beslist het duurste ‘levenswater’. Met een beetje taalgevoel herken je in het woord Uisge de klank van Whisky.

Nu begrijp je misschien waarom het Keltische - en het Koptische Kruis als tweelingkruisen op elkaar lijken. Maar voordat we de vaten whisky en whiskey met elkaar kruisen, gaan we terug naar de Stone of Scone. Die steen, ook wel de Stone of Destiny genoemd, werd eeuwenlang gebruikt in de kroningsceremonies van Schotse vorsten.

Na zijn overwinning in de Slag om Dunbar in 1296, stal de Britse koning Edward I de steen van de Scone Abbey in Schotland en liet hij deze in de voet van een speciaal vervaardigde houten kroningsstoel plaatsen. Sindsdien werden alle Britse vorsten op die stoel boven die steen van Jacob gekroond in Londen Westminster Abbey. Zevenhonderd jaar later kondigde premier John Major in november 1996 onverwacht de teruggave van die steen aan.

De steen bevindt zich nu in Edinburgh Castle maar zal beschikbaar worden gesteld voor toekomstige kroningsceremonies in de Westminster Abbey. In Schotland blijven er echter geruchten dat de rots genomen door koning Edward I een replica was en dat de monniken van Scone Abbey de eigenlijke steen hadden verborgen of begraven in een rivier. Het zou mij niet verbazen als die steen diep onder Rosslyn Chapel ligt, ten zuiden van Edinburgh.

(Spel dat eens als E.DIN burg, voor een hoger inzicht!)

De fabuleuze Stone of Destiny, die ook namen heeft als Coronation Stone, Stone of Scone, Liath Fàil, Jacobs Pilow en Tanist Stone, wordt beschouwd als een historisch artefact, een magische talisman of als een middeleeuwse doofpot affaire om de Engelsen op een dwaalspoor te brengen. Het is denkbaar dat alle benamingen enige waarheid bevatten. De Keltische naam Liath Fàil betekent zoiets als sprekende steen, omdat de steen de naam van de nieuwe koning zou noemen.

Besnijdenis.
Een van de vele eigenaardigheden van de Britse Reptiliaanse Royalty en de overige adellijke families is dat ze vele generaties lang hun zonen lieten besnijden door een Mohel, een rituele besnijder. Het werd zelden gedaan op medische gronden, noch op religieuze gronden, het was een kwestie van klasse. Wat de Bijbel ook beweert, de allereerste besnijdenis in de Schrift was een overeenkomst tussen Yahweh/Enlil en Abraham.

De Anunnaki hadden, net als de meeste reptielen, namelijk geen voorhuid! Dit verklaart wellicht het ‘anders zijn’ van de Kelten.

Charles, de Prins van Wales, is een van de Reptiliaanse Royalty’s die zijn besneden. Charles is via George V en Mary (17 generaties later) een achterkleinzoon van Vlad III de Spietser. Het is ook geen geheim dat Prins Charles dol is op Roemenië, vooral op Transsylvanië. Op zijn eerste bezoek aan Transsylvanië in 1998 ontdekte hij zijn connectie met Vlad de Spietser, een connectie waar hij blijkbaar erg trots op is. Vlad II werd ‘dracul’ genoemd en zijn zoon Vlad III ‘dracula’ (zoon van dracul). Dracul komt van het Latijnse woord Draco' voor draak.

Nu begrijp je wellicht waarom Palestina in 1922 Brits Mandaat gebied werd. De Britten hadden hun eigen interpretatie van de Berith of overeenkomst met Yahweh/Enlil. De Balfour-verklaring werd op 2 november 1917 door Arthur James Balfour, minister van Buitenlandse Zaken, geschreven aan Lord Walter Rothschild. Rothschild was een van de leiders van de Joodse gemeenschap in Groot-Brittannië. In de brief stond dat de Britse regering achter de vestiging van Joden in Palestina stond en de Joden hierbij wilde helpen...

Tot op de dag van vandaag weten we nooit wat de draken in hun schild voeren! De Britse Royalty stamt af van Edom/Esau de tweelingbroer van Jacob. Nu doorzie je alle nonsens die de naam van de Engelse vlag verklaren. De Union Jack is een verwijzing naar Jacob, en de droom om steeds hoger op de Jacobsladder te komen. Dat uiten de hoofddraken van het Britse koningshuis met hun symbolen.

Op een foto van Elisabeth II met een verpleegster dragen beide dames symbolen van de Vrijmetselaars. Een symbool is B’nai Brith (Berith) zegel, het andere lijkt op de Davidster, maar het is de Ster van Rephan, ook wel de Ster van Remphan genoemd. Die ster is een symbool voor de aan Satan gerelateerde planeet Saturnus en aan de Moloch in het Dal van Hinnom ten zuiden van Yerushalaim.

Tijdens de regering van Salomo werd daar de afgod Moloch/Baäl vereerd door eerstgeboren kinderen levend in het vuur te werpen, terwijl de priesters masturbeerden. De verpleegster van Elisabeth II is blijkbaar ook geofferd, want ze werd naderhand dood op haar bed gevonden. Niemand weet wat zij had gezien om vermoord te worden. Diana, prinses van Wales, wist wel dat haar schoonfamilie ‘niet menselijk was’. Dat kostte ook haar het leven!

Deze inzichten zijn slechts kiezelstenen in de vijver van leugens en bedrog. Toch zullen de rimpelingen die ze veroorzaken meer mensen doen ontwaken.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com