Afgelopen weekend hadden we een reünie met een twaalftal mensen dat een belangrijke rol had gespeeld op het huwelijk van onze gastheer en zijn vrouw. De locatie was dezelfde als op het huwelijk zelf, het weer was net zo zonovergoten, en het diner was net als toen echt overheerlijk. Telkens als er in werd geserveerd, was het alsof er een culinair schilderij op het bord lag.

Op Internet vond ik deze omschrijving. Een rustig gelegen herenhuis uit 1889, charmant gerenoveerd tot een hotel met warm onthaal. Het ligt in een schilderachtige dorpskern, recht tegenover één van de oudste Romaanse kerken van België. Met dagverse producten worden voor u de heerlijkste gerechten gemaakt, geserveerd aan een schitterend gedekte tafel.

De geanimeerde gesprekken gingen voornamelijk over de snelle veranderingen die zich in het leven voordeden en de verwachtingspatronen die de veranderingen creëerden. Na het aperitief in de weelderige tuin verhuisden we naar een kleiner zaaltje dan die waar we vorig jaar met een veel grotere groep zaten. Nora en ik waren de enige Hollanders in het Bourgondische gezelschap, en ik was de enige paganist. Dat is iemand die niet de juiste of in het geheel geen religie aanhangt…

Er hing een enorm schilderij aan de muur dat mij bleef intrigeren. Het was geschilderd in de aardekleuren als omber en sepia en leek op een doek uit de tijd van Rembrandt. Hoe langer ik ernaar keek, hoe meer ik begreep dat het Universum dit gezelschap juist in deze zaal had ondergebracht. Om zeker te zijn van mijn vermoeden, vroeg ik de serveerster of zij wist wat het schilderij voorstelde. Ze zou het aan de gastvrouw van het hotel vragen.

De anderen keken mij nieuwsgierig aan omdat ze mijn vraag hadden gehoord. Daarom daagde ik ze uit te vertellen wat ze in het doek zagen. Er viel een lange stilte… Daarop reageerde ik met vragen als ‘waar houden de twee vrouwen op het doek hun handen?’ Waarover zouden ze gesproken hebben, en wie was die man die zich enigszins op de achtergrond hield?

De vrouw in het middelpunt was voornamer gekleed en ook jonger dan de vrouw tegenover haar. Ze droeg meerdere rijke kleuren tegenover het eenvoudige grijs van de ander, bovendien droeg ze een hoed waar de oudere vrouw een simpel loshangend kapje droeg. Hun handen raakten elkaars buik aan…

Ein Karem.
In 2007 bezochten we Ein Karem. Het gehucht ligt in het zuidwesten van Yerushalaim​ als een eiland in een zee van groene bossen. Ein Karem is een bedevaartsoord voor de vele christenen die er elk jaar naartoe getrokken worden.

Volgens de christelijke traditie raakte Elizabeth, de moeder van Johannes de Doper, er op wonderbaarlijke wijze zwanger, en dit is ook de plaats waar hij werd geboren. Tijdens haar zwangerschap zou Elizabeth zijn bezocht door haar nicht, Miryam Anna, die ook zwanger was van Yeshua. De twee vrouwen ontmoetten elkaar naast de bron van het dorp en Maria dronk er van het koele water…

Laten we beide vrouwen volgen vanaf het moment dat Aartsengel Gabriël hun de boodschap gaf dat ze in verwachting zouden raken. Omdat Elizabeth eerder in verwachting raakte, beginnen we ook bij haar en haar man Zachariah.

In de dagen van Herodes was er een priester van de afdeling van Abiah, van wie de naam Zechariah was. En zijn vrouw behoorde tot de dochters van Aäron en haar naam was Elisabeth.

Geen hoge verwachtingen.
Zij waren beiden rechtvaardig voor God en wandelden onberispelijk volgens alle geboden en verordeningen van de Heere. En zij hadden geen kind, omdat Elisabeth onvruchtbaar was en zij beiden op hoge leeftijd gekomen waren.

Terwijl Zechariah het priesterambt bediende voor God, gebeurde het dat er een engel aan hem verscheen. Toen Zacharias hem zag, raakte hij in verwarring en vrees overviel hem. Maar de engel zei tegen hem: Wees niet bevreesd, Zachariah, want uw gebed is verhoord en uw vrouw Elisabeth zal u een zoon baren en u zult hem de naam Johannes geven.

Zachariah, geliefden, had geen hoge verwachtingen van deze belofte. Hij geloofde er geen woord van en zei dat zijn vrouw al lang in de overgang was, en dus niet zwanger kon worden. Maar Gabriël antwoordde: “Ik ben gezonden om u deze dingen te verkondigen. En zie, u zult zwijgen en niet kunnen spreken tot op de dag dat deze dingen gebeurd zijn, omdat u mijn woorden niet geloofd hebt, die vervuld zullen worden op hun tijd.”

Toen hij naar buiten kwam, kon hij niet tot het volk spreken. Zij begrepen dat hij een verschijning in de tempel gezien had. En het gebeurde, toen de dagen van zijn dienstwerk voorbij waren, dat hij naar zijn huis ging; en na die dagen werd Elisabeth zwanger.

Maagd.
Het Hebreeuwse woord in Jesaja 7:14 dat de Staten Vertaling vertaalde als maagd is ‘almah’. In het Hebreeuws betekent dat meisje, jonge vrouw, dat kan een maagd zijn, maar het hoeft niet. Daarom is het woord maagd in Jesaja 7:14 een verkeerde vertaling. Het Hebreeuwse woord voor maagd is ‘betulah’. Goed, nu we dat recht hebben gezet volgen we het verhaal van ‘De Aankondiging’.

In Lucas 1: 26-38 lezen we dat Gabriël naar Nazareth in Galilea ging, naar een jonge vrouw die net verloofd was met Jozef. In die dagen, geliefden, was er nog geen WhatsApp, geen SMS of andere sociale media, dus Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Miryam, je bent begenadigd, de Heer is met je.’ Ze schrok behoorlijk van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.

Gabriël stelde haar gerust: ‘Wees niet bang, lieverd, God heeft je een gunst geschonken. Je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet hem Yeshua noemen. Nu, dat was een schok, want ze was pas verloofd en moest volgens de wet nog een tijd wachten voor ze het huwelijk mocht consumeren, zoals dat heet. Het was net als voor sommige gelovigen in onze dagen: ‘Niet voor de wet is nog niet voor het bed…’

Gabriël mompelde iets over de Heilige Geest en sprak van wonderen. Als voorbeeld gaf hij haar te kennen dat haar familielid Elizabeth zwanger was van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Hij zei: “Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.”

104 kilometer.
Miryam vertrekt daarop vanuit Nazareth in Galilea naar Ein Karem in Judea, een lange en moeilijke reis met een bestemming in een bergachtige streek. De afstand tussen Nazareth en Yerushalaim is 104 kilometer! In die dagen een enorme onderneming, want er waren geen Sherut taxi’s ( minibusjes) die je met andere reizigers kon delen om de kosten te besparen.

We weten niet of Miryam alleen reisde, of met meerdere personen. Het was allerminst een gemakkelijke reis voor een jonge zwangere vrouw in een streek die bezet was door hitsige Romeinse soldaten en andere figuren, maar ze kwam kennelijk ongedeerd in Ein Karem.

Elizabeth wordt, wanneer zij Miryam ziet komen, vervuld van de Heilige Geest, haar kind springt op in haar schoot en zij zegt tegen Maria: "De meest gezegende van alle vrouwen ben jij, en gezegend is de vrucht van je schoot!" Deze woorden zijn later opgenomen in het Wees Gegroet. Dit is natuurlijk niet te verifiëren, want een MP3 opname of videoclip van die ontmoeting is er niet.

Het gezelschap aan het Bourgondische diner in België was verbaasd dat de enige heiden in hun gezelschap het verhaal wist op te dissen. Gelukkig kwam op dat moment de serveerster terug en bevestigde dat het schilderij de ‘Visitatie van Maria’ voorstelde…

Verwacht niets…
Het schilderij zegt in feite tegen ons: "Verwacht niets dan krijg je wonderen!" Dat geldt meer dan ooit in deze dagen van grote transformatie. We weten niet wat september, de maand van het Zodiacteken Virgo/Maagd ons zal brengen.

Ik weet alleen dat dit artikel vandaag geschreven moest worden. Morgen, 8 augustus is het de dag van de Leeuwenpoort. Ik weet alleen dat Ari Ben Yudah (Leeuw Zoon van Judah) een van de titels was van Yeshua. Ik weet alleen dat op 27 september van dit jaar de 9.9.9 zich voordoet.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com