Januari 2017
Laten we de beelden analyseren van de video van de aanslag op militairen in Jeruzalem. Op de voorgrond zien we 49 seconden een rij mensen, waar de soldaten van de burgers zijn te onderscheiden. Ik zie namelijk mensen ertussen staan die geen uniform aan hebben. Ze gooien iets naar elkaar toe als tijdverdrijf.

Op seconde 11 wordt er zelfs door een lange soldaat geapplaudisseerd als de vrouwelijke soldaat naast hem het voorwerp behendig weet op te vangen voordat het de grond raakt. Op seconde 26 zet een vrouw zonder uniform eerst haar rugzak op de grond en trekt dan een jack aan.

Op seconde 47 rijdt in de achtergrond de truck onherkenbaar (maar dat kan door de snelheid komen) op een groep soldaten in die net uit een bus zijn gestapt. Je ziet ook dat de vrachtwagen van de weg af, de stoep oprijdt en dwars door de groep ramt.

Op seconde 51 kijkt de lange soldaat (die net nog applaudisseerde) om en rent naar de lage muur waarachter auto’s geparkeerd staan. Je ziet dat er ook soldaten uit de groep waarop de vrachtwagen is ingereden, van de plek wegrennen. De lange soldaat komt terugrennen en haalt iets van zijn schouder af. Dan zegt hij iets tegen een ander en de hele groep op de voorgrond stuift uit elkaar om dekking te zoeken.

Op minuut 1:8 zie je dat de vrachtwagen omkeert en weer op de groep afstormt. Er zijn dan enkele soldaten die op de wagen schieten, maar die ramt door tot hij vlak voor hen tot stilstand komt. Het akelige is dat je op minuut 1:15 duidelijk ziet dat de truck over de dode of gewonde mensen hobbelt. Dan zie je linksonder in beeld twee soldaten zitten, die rustig met elkaar blijven kletsen, en de video stopt daar plotseling…

Waarom heb ik de moeite genomen om dit zo minutieus te bekijken? Omdat ik wilde analyseren hoe het reptielen brein in de mens werkt.

Reptielenbrein.
In de loop van de evolutie zijn er drie breinen ontstaan, gaande van zeer primitief tot uiterst complex. Het oudste brein, het reptielenbrein beheerst de meest primitieve levensfuncties die noodzakelijk zijn voor ons eigen voortbestaan en het voortbestaan van de menselijke soort. Het zorgt in geval van nood of gevaar voor drie reacties: vluchten, vechten of ‘bevriezen’.

Het limbisch brein omvat alles wat met emoties en affectieve toestanden te maken heeft. Het limbisch brein zorgt ervoor dat we plezier beleven aan voeding, aan seks. Hier zitten ook alle positieve gevoelens zoals liefde, genegenheid, maar ook negatieve zoals angst en verdriet.

De neocortex is het laatste toegevoegde deel van ons verstand, we kennen het als onze eigenlijke hersenen. Deze zorgen voor het opdoen van kennis, het leervermogen, het gebruiken van een taal, het analyseren en oplossen van problemen, creativiteit, logisch denken, enz. Je herkent aan het gedrag van alle betrokkenen hoe hun meest primitieve brein reageert op de aanslag in Jeruzalem.

Dienstpicht.
Israël handhaaft de dienstplicht. Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, wordt je opgeroepen, zelfs als je midden in een examen zit! Mannen moeten drie jaar dienen en vrouwen twee jaar. Ze mogen onder geen beding afstand doen van hun wapens. We hebben in Jeruzalem een soldaat uit de sauna zien komen met zijn kind op de arm en zijn wapen op de rug! We hebben aantrekkelijke jonge vrouwen gezien op het strand die behalve hun automatische wapens bijna niets om het lijf hadden…

Studentenhart.
In 2007 had ik Israël Yaoz gevraagd of hij ons naar Gilgal kon brengen, de doorwaadbare plek in de Jordaan waar Yeshua door Johannes was gedoopt. En na een paar telefoontjes was hij er in geslaagd militaire begeleiding te krijgen.

Onze bus stond misschien wel 20 minuten in de woestijn stil, we moesten wachten op het gewapende escorte. Plotseling doken er jeeps op met zwaar gewapende mannen erin. Ze posteerden zich voor en achter de bus die een pad afreed tot een enorm hekwerk en rollen prikkeldraad aan weerskanten van de smalle zandweg. Tussen de spiegels van de bus en de metershoge rollen prikkeldraad kon je niet zonder gevaar je hand steken!

Het was indrukwekkend en neerdrukkend om zo’n gewijde plek met een jeep vol gewapende soldaten te naderen. De Jordaan is er niet breed, en aan de overkant stonden gewapende Jordaanse militairen. Eerst stonden we er wat mismoedig bij, omdat een op angst gefundeerde waarschuwing de ronde in de bus deed. “Niet fotograferen of filmen, want de militairen pakken je apparatuur af en je krijgt het niet terug.”

Totdat we een van de geüniformeerde mannen zelf met een digitale camera zagen schieten. Een van de reisgenoten speldde hem het vredesduifje dat elk lid van ons gezelschap van de reisagent had ontvangen op de revers. De soldaat zei toen dat er onder zijn uniform een studentenhart klopt, en dat hij verplicht was om zijn studie te onderbreken voor drie jaar dienen in het leger.

Of de video van de aanslag nu een Hoax is of een GCI valse vlag operatie, doet weinig aan het feit af dat de mensen precies reageerden conform de conditionering van hun reptielenbrein.

Voorkeursstrategie.
Het kan zijn dat onder onveilige omstandigheden of trauma’s tijdens de jeugd het reptielenbrein gevoelig wordt gemaakt voor specifieke gebeurtenissen. In de loop van het leven, bij herhaling van vergelijkbare gebeurtenissen wordt het reptielenbrein steeds gevoeliger hiervoor. Dit leidt niet alleen tot een voortdurend verhoogde waakzaamheid voor gevaar, maar ook tot chronische stress.

Hoe iemand reageert op gevaar wordt in grote lijnen bepaald door de voorkeursstrategieën die zich al vroeg in het leven ontwikkelen: vechten, vluchten of bevriezen. Dit komt omdat ons verstand is uitgeschakeld als het reptielenbrein/instinct geactiveerd wordt.

Het reptielenbrein is zo snel dat het direct een beoordeling maakt op grond van vroegere ingrijpende gebeurtenissen zoals die in het reptielenbrein liggen opgeslagen. Door de beelden op de video van de aanslag herinner ik me vier gebeurtenissen uit mijn jeugd en hoe ik daarop reageerde.

Heintje.
Op een dag stond ik bij de voordeur van de flat waar we woonden. Ik hoorde iemand zachtjes de trap afkomen en de voetstappen hielden vlak achter mij op. Zonder me om te draaien reageerde ik door de ellenboog van mijn rechterarm naar achter te rammen, gevolgd door een vuistslag. Heintje, die achter me stond was enkele jaren ouder en rookte al sigaretten. Door mijn ondoordachte reactie had ik zijn brandende sigaret in zijn mond geslagen. We zijn nooit meer vrienden geworden.

Arlan.
Arlan was een vriendje die een deur verderop woonde. Hij kwam uit een gezin dat zich een beetje hoger achtte dan de andere indo’s uit de straat. Arlan kreeg op de dijk waarop we vaak speelden ruzie met een oudere jongen. Hij gehoorzaamde zijn reptielenbrein en bevroor, hij vocht niet terug terwijl de jongen op hem sprong. Zonder te denken sprong ik boven op die jongen en sleurde hem van Arlan af, die het op een lopen zette.

Ik verloor het gevecht tot mijn vader de dijk op kwam rennen, niet om mij te helpen maar om me in bijzijn van alle anderen een pak slaag te geven. Ik mocht niet vechten met mijn nieuwe jas aan, want we waren erg arm. Het was een zeer vernederende ervaring.

Leo.
We zaten in het eindjaar van de middelbare school, en af en toe gingen we naar de Woeste Hoek. De meeste jongens dronken bier, maar ik bleef aan de tonic. Leo was een dandy, goed gekleed, zeer breed geschouderd en heel zachtmoedig. Een van de branie schoppers trok zijn pochetje uit zijn colbert, en toen Leo er wat van zei kreeg hij een dreun in zijn gezicht waardoor hij een bloedneus kreeg.

Op dat moment stond ik net een niveau hoger op de trap naar de zaal, en zonder te denken stortte ik me op het groepje dat Leo in een hoek had gedreven. Hij stond met zijn handen voor zijn neus, terwijl ik op de groep viel. Het verrassingselement was aan mijn kant, maar we werden al snel door de portiers uit elkaar gehaald. Anders had ik het verloren, want het was vier tegen een.

Lizzy.
We kwamen terug van een film bij onze brommers. Lizzy was toen mijn verkering en Ellis, mijn latere vrouw, was met Fred. Een jongen was het slot van mijn Puch aan het doorzagen. De andere drie schrokken, terwijl ik hem sarcastisch vroeg of ik hem van dienst kon zijn met mijn sleutel. De jongen nam de sleutel aan en rook pas onraad toen hij het slot ermee open kreeg.

Hij rende weg en we haalden opgelucht adem, maar hij haalde zijn vrienden die op wacht hadden gestaan erbij. Ik vroeg mijn vrienden met draaiende motor op mij te wachten. In die dagen droeg ik een barbiers mes bij me, en ik klapte het open. Tegen de groep jongens zei ik dat ik het gevecht wel zou verliezen omdat ze ver in de meerderheid waren. Maar ik zei ook dat ik er in elk geval één zou meenemen in het graf.

Ze bleven op korte afstand staan schelden, en ik sprong bij Lizzy achterop. Ze gaf gas, maar een jongen wist nog net mijn achterlicht kapot te trappen. We reden door. Een paar jaar later werd ik afgekeurd voor militaire dienst, en dat is maar goed ook. Onder mijn vredelievende dagbewustzijn sluimert een reptielenbrein dat geconditioneerd is om te vechten, want de vijand slaapt nooit.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com