In de SF film Oblivion (Engels voor Vergetelheid) is de wereld vergaan door een jarenlange kernoorlog. De overlevenden kunnen niet meer op de grond leven en hebben in de dampkring een nieuw bestaan opgebouwd. Op grondniveau leven aliens die geen probleem hebben met de radioactieve straling. Jack Harper is een soldaat die op Aarde robots herstelt. Jack kan zich niets herinneren van wat er tijdens de oorlog is gebeurd totdat hij zichzelf ontmoet…

Nu lijkt dat een typisch gegeven voor science fiction, maar steeds vaker blijkt het hologram dat we onze werkelijkheid noemen nog fantastischer dan op het witte doek. In oktober 2015 dacht Sarah, het halfzusje van mijn zoons, dat ze mij zag zitten op een luchthaven in Thailand. Ze stuurde een foto van die situatie en het was een verbazingwekkende gelijkenis.

Als ik mee was gereisd, had ik een jongere uitgave van mij zelf kunnen ontmoeten!

Tijd/ruimte continua openen soms hun dimensionele poorten om behalve informatie, zowel fysieke als niet fysieke entiteiten uit te wisselen. Het enige wat daarvoor nodig is, is het aanpassen van de frequenties, want veel entiteiten die hier komen zijn niet van onze densiteit of dichtheid. De schepping bestaat uit oneindige aantallen dimensies die op verschillende snelheden/frequenties trillen.

Vergelijk de 3D mens met de bladen van een ventilator die uit staat, en vergelijk de entiteiten uit hogere frequenties met de ventilatorbladen op het hoogste toerental, dan begrijp je misschien wat we bedoelen. Wezens die hun frequenties kunnen aanpassen aan andere dimensies zijn in staat door de dimensionele poorten heen en weer te glippen. Dat is wat Avatars doen, en dat is wat wezens uit andere, hogere dimensies doen.

St. Germain.
Nora en ik hebben op 20 maart 1999 in Denderah, Egypte een Avatar van St. Germain ontmoet, die ons in het Hieros Gamos inwijdde. Hij deed zich voor als een gids en was net zo fysiek aanwezig als wij zelf. We hebben zijn handen op ons hoofd gevoeld. Ik heb hem nog 20 Egyptische pond in de hand gegeven. Daarna gebaarde hij naar het militaire escorte dat op ons wachtte en ondanks dat we slechts even omkeken, was hij in het niets opgelost.

De lineaire tijd die wij ervaren is een illusie waarin ons denken gevangen is. Jullie weten toch dat verleden, heden en toekomst tegelijkertijd plaatsvinden. Daarom kunnen buitenaardse bezoekers met aangepaste frequenties door die verschillende stadia van tijd terugkomen uit dat wat wij de toekomst noemen.

Zo is in de film Oblivion het geheugen van Jack Harper gewist om te voorkomen dat hij de ware geschiedenis kent. Voordat hij een kloon zich zelf tegenkomt, die exact hetzelfde werk doet als hij, redt hij een navigator uit een neergestort ruimteschip. Die navigator blijkt de vrouw te zijn waarmee hij getrouwd was voor de kernoorlog. En in korte verwarrende flashbacks komen zijn herinneringen aan die tijd langzaam terug.

Herinneringen.
Er zijn twee redenen voor dit schrijfseltje. De eerste is de overeenkomst met Jack Harper, die dezelfde initialen heeft als ik; op mijn paspoort staat Jack van Heerdt. Harper is gek van baseball, hij bewaart cap, handschoen en de bal in een huisje op Aarde. Ik bewaar baseball caps, handschoenen, en een bal. Harper herinnert zich Horatius de Eenogige, die in zijn eentje de Pons Sublicius over de Tiber in Rome verdedigde. Ik heb dezelfde herinnering!

De tweede reden is de vondst van een fysiek lichaam in een oeroud moederschip op de maan door de Apollo 20 in 1976, ondanks dat NASA de missies naar de Maan ‘officieel’ had afgesloten, nadat de Apollo 17 in 1972 was terug komen. De video opnames van de Apollo 20 werden door de NASA zo bewerkt dat het geheel op een hoax moest lijken.

Het verborgene verbergen.
In het artikel Plusminus maakte ik al duidelijk dat zowel de positieve als de negatieve facties die de mensheid domineren vanuit het verborgene werken. Het is dus zaak om als er een geheim uitlekt, dat geheim als een hoax in de mainstream media te ‘lekken’. Zo willen die facties lekken met lekken dichten.

Voor je verder gaat lezen, herinneren wij je aan de uitspraak: “Hoe groter de leugen, des te meer mensen het geloven" van Adolf Hitler.

Tijdens de geheime missie van de Apollo 20, ontdekte de Amerikaans/Russische bemanning een reusachtig ruimteschip leek aan de achterkant van de Maan. Het schip was overdekt met vreemde schadetekens en leek alsof het er al miljoenen jaren lag. In het schip vonden ze een gemummificeerde vrouw van Eskimo of Maya afkomst. Haar ogen, mond en oren waren verbonden op het nog ‘levende’ ruimteschip. Het schip en de vrouw waren in een staat die leek op een geavanceerde hibernatie of winterslaap.

Als je het vreemd vindt dat het schip als ‘levend’ werd gekwalificeerd, denk dan aan de film Artificial Intelligence met Haley Joel Osment in de hoofdrol als een geavanceerde androïde die precies denkt en handelt als een menselijk kind, en van buiten niet van een echt mens is te onderscheiden. Er zijn al technologieën die minimaal 50 jaar verder zijn geëvolueerd dan wij vermoeden!

Er is op Internet een interview met de niet erkende kosmonaut William Rutledge: “Ze leken wel bevroren en de vrouw was kennelijk in de controle ruimte van hun LM (maanlander) gestorven. De lichamen leken goed geconserveerd en toonden weinig slijtage/verval. Het is mogelijk dat de aliens bloot hadden gestaan aan extreme koude, het vlees ronde de mond was tamelijk gescheurd.”

Rutledge meende dat de vrouw in een soort cyberslaap verkeerde. Hij beweert dat hij met de kosmonaut Lexei Leonov in hun eigen Russische LM naar het reusachtige schip waren gevlogen en er naar binnen gingen. Ze troffen er en twee lichamen aan die ze voor alien piloten hielden. Een van die piloten was de vrouw die nog intact was en in een goede staat verkeerde, ze had zes vingers en zes tenen. Het lichaam van de mannelijke piloot was al geheel vervallen

Herinneren jullie je dat Goliath uit het Oude Testament zes vingers en zes tenen had?

Het moederschip was erg oud, het moet het Universum minstens 1,5 miljard jaar geleden hebben doorkruist. Er waren veel tekenen van biologie en resten van planten in een ‘motor’ segment. Er waren ook driehoekige stenen waaruit een gelige vloeistof druppelde die kennelijk speciale medicinale eigenschappen bevatte, en wat leek op wezens van buiten dit zonnestelsel. Het waren resten van 10 cm kleine lichamen die in een netwerk van glazen buizen die door het hele schip liepen.

Hoe zouden wezens, uit lagere frequenties dan die van ons, reageren als ze eens voertuigen die op frituurvet liepen ontdekken op Aarde?

De vrouw was 1,65 meter, haar functie was kennelijk pilote. Navigatie instrumenten waren aan haar vingers en op haar ogen bevestigd en ze droeg geen kleren. Rutledge en Leonov hebben kabels die met haar neus waren verbonden doorgesneden, en Leonov maakte de instrumenten op haar ogen los. Er kwamen druppels bloed of lichaamsvocht uit de mond, de neus en de ogen die onmiddellijk bevroren.

Sommige lichaamsdelen waren in uitzonderlijk goede conditie, het haar en de huid leek wel door een dunne transparante laag te zijn beschermd.

Reusachtig.
Hieronder zie je een projectie van dat schip op een deel van de stad Toronto in Canada.

Wat mij opviel, was de vergelijking die de ontdekkers trokken tussen de pilote en de Maya, Inca en/of Azteken van Latijns Amerika. Er zijn in dat werelddeel reusachtige piramiden en megalithische constructies ontdekt. In Palenque werd het wereldberoemde grafdeksel van Pacal Votan, een oude Maya koning die op Aarde incarneerde in het jaar 631 en de aarde weer verliet in 683. Op dat deksel is Pacal afgebeeld als een piloot in een soort raket.

De uiterste precisie van de stenen constructies van Puma Punku bij Tiahuanaco, Bolivia zijn zelfs met de modernste technieken niet te reproduceren. De megalithische constructie van de muur in Ollantaytambo, Peru stelt de wetenschap nog steeds voor raadsels. De muur van Sacsayhuamán kan alleen maar door reusachtige humanoïden zijn gebouwd. We hebben er in december 2012 gestaan en voelden ons als lilliputters…

Check op Internet de steenblokken waarop het platform van Baalbek, Libanon is gebouwd.

Nu zou je kunnen denken dat het zich allemaal buiten onze landsgrenzen afspeelt. Volgens David Icke werd Frans Kamp, een Nederlandse muziekleraar, fulltime onderzoeker naar buitenaards leven toen hij besefte dat hij twaalf en een half jaar was getrouwd met een hybride vrouw.

Dit is zijn verhaal: “Op een avond hadden we zo’n ruzie dat ze met deuren smeet en naar buiten ging. Ik volgde haar de nacht in. Ik zag dat ze naar haar auto liep en het portier opende. Op dat moment kwam er licht uit haar ogen. Ze ging zitten en haar ogen schenen op de motorkap en zelfs op de straat naast de auto. Ik zag het en was vreemd genoeg niet gechoqueerd. Mijn enige reactie was: ‘Dat dacht ik al …’

Geliefden, geloof het of niet, de werkelijkheid is fantastischer dan science fiction!

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com