In een meditatie op 23 mei 2012 in Eilat kregen we een boodschap uit een Sterrenpoort. Die boodschap is aanleiding tot dit schrijfseltje over reverse engineering. Reverse engineering is het onderzoeken van een product, zonder de beschikking te hebben over de bouwplannen. NASA, DARPA en wetenschappers van het geheime ruimte programma hebben deze methode gebruikt om UFO’s te kopiëren.

Wij willen het verhaal van de Ark van Noach met ‘reverse engineering’ onderzoeken om er een andere visie aan te geven. Dit impliceert dat we steeds terug in de tijd moeten gaan, ver voorbij de geschreven geschiedenis. Het verhaal zoals het Oude Testament ons wijsmaakt, is nagenoeg bekend. Volgens bijbelgeleerden vond de Zondvloed circa 3.000 BC plaats. Volgens ons was dat ongeveer 10.500 BC, maar we zijn geen geleerden.

Het Oude Testament werd tijdens de Babylonische Ballingschap in circa 800 - 500 BC gekopieerd uit de Enuma Elish, een Babylonisch scheppingsverhaal. In dat script was Atrahasis de held die vóór de Zondvloed een levende have, twee bij twee, aan boord van een onzinkbaar vaartuig bracht. Het verhaal is in spijkerschrift op zeven kleitabletten uit de 17^e eeuw BC terug gevonden. We gaan nog verder terug in de tijd.

Sumerische kleitabletten beschrijven hoe god/Enlil/Jehova zich ergerde aan de zich als konijnen vermeerderende mensheid. Deze mistige god liet de Raad van Anunnaki goden weten dat een groot deel van de Zuidpool in zee zou storten en een onvoorstelbare Tsunami zou veroorzaken. Hij liet de Raad zweren er met geen mens over te spreken. Enki, de halfbroer van Enlil vond een manier om het naderende onheil te openbaren zonder zijn eed te breken.

Onderzeeër.
Enki maakte zijn Antediluviaanse Disclosure bekend aan een rieten schutting, waarachter Ziusudra, de held uit de Sumerische Zondvloed, sliep. Hij had er dus met geen mens over gesproken… Zecharia Sitchin, die de Sumerische kleitabletten heeft bestudeerd, dateerde de Sumerische Zondvloed op 11.000 BC, dat komt in de buurt van onze inschatting. Nu komt een beetje reverse engineering van pas.

Noach bouwde een ark die was dichtgesmeerd met teer om het schip waterdicht te maken. In de Babylonische en Assyrische teksten is er sprake van een ‘Tzulili’, en in de veel oudere Sumerische tekst was de ark een MA.GUR.GUR, dat duidt op een onzinkbaar vaartuig dat kan rollen en tuimelen… In modern Hebreeuws wordt een onderzeeër Tzolelet genoemd, dat klink als twee druppels Zondvloed op het Babylonische woord Tzulili.

De ark van Noach is via reverse engineering van woorden en teksten dus veel ouder dan het Oude Testament suggereert. De omvang van dat vaartuig moet onvoorstelbaar zijn geweest als Noach alle levende dieren, twee aan twee aan boord kon stallen. De logistiek hiervan is vrij recentelijk voor een deel opgelost. Op 26 februari 2008 vond de officiële opening plaats van de Wereldzadenbank op Spitsbergen.

Daar worden zaden van zo veel mogelijk plantenrassen opgeslagen, waaronder de zaden van veel voedselgewassen. De wereldzadenbank wordt ook schertsend de ‘Ark van Noach’ genoemd. De Noorse regering heeft de kosten van 45 miljoen Noorse Kronen voor de bouw van de opslagplaats volledig zelf gedragen. Noorwegen en het Global Crop Diversity Trust staan in voor de operationele kosten

Er zijn al ongeveer 1,5 miljoen verschillende zaadmonsters van landbouwgewassen opgeslagen. De variëteit en het volume opgeslagen zaden zal afhangen van het aantal landen dat deelneemt, er is de mogelijkheid tot het opslaan van 4,5 miljoen exemplaren. Er wordt niets vermeldt over zaden van dieren en/of mensen.

De ‘Ark van Spitsbergen’ ligt 120 meter diep in een berg vlak bij de plaats Longyearbyen, op een hoogte van circa 130 meter boven zeeniveau. Er moeten toch genoeg diepgevroren zaadcellen en eicellen zijn bewaard voor stellen die zelf geen kinderen kunnen verwekken.

Met dit concept (leuk woord binnen deze context) gaan we nog verder terug in de tijd. We pakken een regel uit het boek Genesis: “God zei, er zij licht en daar was Licht”. Voor mij is dit een verwijzing naar de Oerknal. In de Kabbala heet dat de Tzimtzum; de samentrekking van Gods Onbeperkte Licht om ‘ruimte’ te maken voor de Schepping. De Tzimtzum suggereert een zijnstoestand, voordat tijd/ruimte in wording kwam.

Levensvormen.
We maken nu een kwantumsprong terug in tijd/ruimte. Ongeveer 3,8 miljard jaar geleden begon het leven op Aarde. De eerste levensvorm kan zich hebben ontwikkeld in onderzeese alkalische ventilatieopeningen en was waarschijnlijk gebaseerd op RNA in plaats van DNA. Aangezien ik geen geneticus ben, moet ik het zeer beknopt houden. Het DNA krijgt de dubbele helix via informatie uit de enkele RNA streng.

We nemen de onderzeese alkalische ventilatieopeningen en de informatie overdracht als sleutelbegrippen voor onze these. De Oerknal is voor mij een ventilatieopening, waaruit informatie ontsnapte om levensvormen op Aarde te brengen. De Oerknal zie ik als een donut. Aan de ene kant vindt een implosie, of samentrekking van scheppingspotentieel plaats, en aan de andere kant komt scheppingsinformatie vrij.

Dit werpt een ander licht op de beginregels de Genesis. De tweede regel kan nu gelezen worden als: ‘De Aarde was zonder levensvorm, er was nog geen informatie uit het zwarte gat, en scheppingspotentieel zweefde boven onderzeese ventilatieopeningen’. De derde regel wordt dan: ‘De Oerknal/Tzimtzum gaf informatie vrij die op de waarnemingshorizon is blijven plakken’. Zonder informatie tast iedereen in het duister!

Met een beetje onbeholpen reverse engineering hebben we het verhaal van de Ark in een ander daglicht gesteld. De cryptische ‘duisternis op de afgrond’ is een metafoor voor een zwart gat, een wormhole die parallelle werkelijkheden met elkaar verbindt. Nu kom ik op het raadsel van de scheiding tussen de wateren en de wateren, die een diepe scheiding schiep tussen mijn denken en weten.

Op de lagere school leerde ik iets over communicerende vaten. Als je twee of meer open containers onderling verbindt, en er water in giet, staat in elke container het waterpeil even hoog. Als je door een zwart gat, dat de ene dimensie met een andere dimensie verbindt, informatie giet, komt in beide dimensies het informatiepeil even hoog. Vervang het woord informatie voor Bronbewustzijn en je bent thuis.

Ongeveer 3,8 miljard jaar geleden begon het leven op Aarde. Uit de Oerknal kwamen informatie - of bewustzijnsgolven uit een hogere dimensie naar de Aarde. In dit artikel is de Oerknal een metafoor voor de Ark van Noach. De Oerknal bracht energie, en energie kan elke vorm aannemen. Die energie transformeerde en transmuteerde in onnoembaar lange perioden van een enkele streng RNA in een dubbele streng DNA.

Misschien begrijp je nu hoe je het verhaal van de Ark Noach; de Tzulili van Atrahasis of de MA.GUR.GUR van Ziusudra kan interpreteren. Je hebt minder opslagcapaciteit nodig als je van alle soorten dubbele strengen DNA meeneemt in plaats van alle levende have twee aan twee aan boord te hijsen. In ‘2012’ van Roland Emmerich zag ik een hilarische scene met giraffen, hangend onder helikopters, die aan boord van een Ark werden gebracht.

Op Internet vond ik twee diagrammen met een tijdlijn van de Oerknal. In het eerste diagram besloeg de tijdlijn 13,7 biljoen jaar in het tweede diagram 15.000.000.000 jaar.

Kraakpand.
Het duurde toch iets langer dan de zes dagen plus één snipperdag die god nodig had. Zelfs als we 2 Petrus 3 geloven: ‘Dat één dag bij de Heer is als duizend jaren, en duizend jaren als een dag’, is 6.000 jaar nog in schril contrast met de 15.000.000.000 waarin de Oerknal afkoelde om leven op Aarde te scheppen.

We komen aan een heikel punt. Wie was die god die in den beginne hemel en aarde schiep, en waar woonde hij voordat hij de hemel schiep? Was er een kraakpand of een andere werkelijkheid met paradijselijke herenhuizen? We weten dat 450.000 jaar voor de Zondvloed de planeet Nibiru hierheen kwam om goudstof van de Aarde te stelen. Nibiru moest zes planeten passeren om op de Aarde, de 7^e planeet, te komen.

Je zou kunnen zeggen dat de goden uit de kosmos op de zevende planeet een sabbatical hielden. Op de zevende planeet, de Aarde, mochten ze rusten. We weten dat Enki, een van de Anunnaki heren, een voorstel deed om wezens naar hun gelijkenis te creëren die het zware werk in de goudmijnen van de Anunnaki over moesten nemen.

Het is ook denkbaar dat Nibiru een metafoor was voor de Ark van Noach, en dat Enki en Ninhursag, de meester biologen en genetici van Nibiru, in staat waren om via implantaten zoogdieren te klonen. Dan komt de vraag over de kip en het ei; wie heeft de Anunnaki geschapen? Bovendien is het ei niet eens zo vergezocht, want er staat geschreven dat de Anunnaki reptiel/humanoïde wezens waren.

De Aarde.
Lest best. De Aarde is een ruimteschip, dat door een wormhole van de ene dimensie naar deze dimensie is geslingerd. Gaia bevatte alle bouwstenen, al het scheppingspotentieel en elke denkbare levensvorm op haar reis door de tunnel. Voordat de dampkring werd gevormd, was de Aarde een diepvriesschip. Eenmaal voor anker in dit kwadrant van het Universum, ontdooide het schip en werd een prachtig blauwe knikker.

Omdat ik weinig onderwijs heb genoten kan ik heerlijk eigenwijs zijn. Dit schrijfseltje is alleen bedoeld om een andere manier van interpreteren te bevorderen. Het geeft ook aan dat alles wat ooit plaatsvond in enige tijd/ruimte gekopieerd en herhaald kan worden in andere tijd/ruimte continua. Informatie gaat nooit verloren, desinformatie vervaagt.

Artikelen op deze website mogen vrij verspreid worden onder vermelding van de juiste bron: ArjunA – www.assayya.com