Laten we met scherp schieten op de gebeurtenissen van de afgelopen week. De baseball cap suggereert iets dat niet resoneert met mijn manier van schieten. Blijkbaar kijk ik altijd door een andere lens!

Senang komt uit het Maleis en komt in de speektaal veel voor in de plaats van ons: aangenaam, lekker, behaaglijk, tevreden. Het heeft veel overeenkomst met zich thuis voelen, in zijn schik zijn, zich welbehaaglijk voelen en ‘in zijn element zijn’…

Zelfs de PC doet moeilijk over die schrijfwijze, en wil alsmaar met een kapitaal beginnen… De magie van deze schrijfwijze is dat je het altijd als nu leest, ook al sta je op je kop! Het is, mijn inziens, de enige schrijfwijze die alles onthult over de illusie van tijd.

Als kind hoorde ik vaak verhalen die me kippenvel bezorgden. Een van die verhalen kwam weer in mijn geest bij het lezen van de Javaansche Geheime Leer. Dit werd door de Wali Sanga (Negen Heiligen) samengesteld in de tijd waarin het Hindoeïsme langzaam werd vervangen door de Islam.

Het Britse nieuwsblad The Sunday Telegraph bracht in 2002 een artikel waarin stond dat het Vaticaan de verering van engelen die niet in de Bijbel werden genoemd had verboden. Alleen Michael, Gabriel en Raphael mochten nog aangeroepen worden. Volgens het apocriefe en verboden Boek van Henoch was dit trio verantwoordelijk voor het gevangen nemen van de verdorven gevallen engelen of Wachters die Gods wetten hadden overtreden.

Dit schrijfseltje werd in de map Ammi Shaddai 2016 opgeslagen als ‘35. Zeven’. Dat vond ik opmerkelijk omdat 5x7 inderdaad 35 is. Het viel mij op omdat dit artikel sterke resonantie heeft met die twee getallen.

De Negen Wali's (heiligen) kwamen voor de samenstelling van hun boek dikwijls bijeen op een berg, nabij Djapara, niet met hun fysieke, maar met hun geestelijk lichaam, terwijl gedurende de vergadering hun stoffelijk lichaam in een toestand van schijndood in hun woning lag. Ook de ‘langgar’ (moskee), waar zij samen kwamen, was een geestelijk gebouw en bestond alleen gedurende hun vergadering.

 In de vroege jaren ’50 van de vorige eeuw kwamen we vanuit Nieuw Guinea naar Nederland. Op Nieuw Guinea waren er geen scholen, geen huizen, geen wegen. Er waren militaire kampen, jungles en bergen. Mijn moeder had een zwakke gezondheid en kreeg zelfs hartproblemen omdat ze niet kon wennen aan Nederland. Mijn vader was na zijn afzwaaien als beroepsmilitair werkzaam op een bank en ontving in het weekend allerlei mensen die hem om hulp vroegen.

Asociaal.
Aan het strand van Sanur op het goden eiland Bali, kwam ik tot de beschamende conclusie dat ik een asociaal mens ben geworden. Je zult me nooit vinden op Facebook, Linkedin, Instagram, Skype, Tumblr, Badoo, Twitter, Pinterest, Twoo, Tagged, Snapchat of Flickr…

Na onze 12.12.12 missie in Peru en Brazilië kreeg ik van Vivian, zakenpartner/vriendin van Nora een amulet. Het was Inti, een van de belangrijkste goden van de Inca's, naast Viracocha, en Mama Quilla. Inti werd weergegeven met het symbool van de Meizon. Sindsdien draag ik Inti altijd bij me, omdat mijn wezen ooit een belichaming op Aarde heeft gekend met de naam Inti...